Wat ons te wachten staat……
De persoon in traditionele kledij is Sidi Yoba naar het schijnt
Zaterdag as.15-2-2020 vertrekken de jeeps richting Afrika.
Acht uur is de Loods open aan de Westerweg in Heiloo en rond 8.30-9.00 uur begint ons avontuur. Iedereen is welkom natuurlijk!
Op dit moment is de AMSTERDAM DAKAR CHALLENGE net gepasseerd. Ze deelden hun ervaringen met ons. Hier een beknopt verhaal van;
Of we voor de eerste keer op pad gaan worden we bijgehouden over mogelijke gevaren en andere beperkingen.
Te beginnen bij Marokko;
Een defecte auto achterlaten is geen optie, hij verdwijnt gewoon voor ons. De enige optie is hem terugslepen naar Spanje en daar repareren. Neem zoveel mogelijk onderdelen me was de goede raad. Daar voldoen we al aan want de heren technici van ons hebben er al een zwaarder veren pakket onder gezet zoveel spareparts er mee zijn.
En denk om het afstempelen van de voertuigen zodat er geen invoer ellende van komt..; invoerrechten waar je misselijk van wordt.
De controles zijn aangescherpt in Mauritanië en Senegal zodat het onmogelijk is om een auto achter telaten. De bedoeling is ook dat we dat zeker niet gaan doen.
De grens Mauritanië blijft een heikel punt want ook deze trip had daar zijn pappenheimers.
Ze zochten hulp via een gids genaamd Sidi Yoba voor de visa en coördinatie. Nu zijn mijn kameraden van de doe het zelf en ik heb je niet nodig.
Er werd 150€ afgerekend met de corrupte ambtenaren als richtlijn. De gids zijn gage werd op voorhand bepaald en achteraf betaald, kost hetzelfde. Bon met btw komt later.
We moeten in konvooi rijden en tussen de roadblocks die bemand zijn door gendarmerie.
Hier houdt het asfalt ook op, voor wat dan nog asfalt heet. Hier leveren we de rustdagen in zo een knokpartij wordt het.
Het goede nieuws in Nouakchott kunnen we weer douchen.
Dan naar Senegal.
Met de nodige stempels en andere onmisbare inktvlekken passeren we de grens door de Red tape heen. Wat het inhoud zullen we lijfelijk ondervinden, het schijnt ook hier weer gezellig druk te worden?
Hier zijn ze godsvruchtig als de hel. Dus alle drank moet op zijn. De meisjes onderons moeten lange rokken aan en geen blote armen meer. Fotograferen van de overijverige ambtenaar geeft onrust net als pinnen of creditcards.
De veiling in Gambia-Banjul.
De veiling om onze voertuigen te verkopen is op zondag 10.00 uur. Prima tijd dan zijn we alweer weg…… Dus transport naar het hotel met taxi’s hoeft ook niet meer.
Naar het schijnt worden we ontvangen door Marloes Kok en kan zei iets voor ons betekenen hopelijk…
Voor de rest wordt 4wd aanbevolen en meer van deze waardevolle opmerkingen.Pagina’s vol hoe we moeten rijden.Pagina’s vol verder hoe we moeten rijden. Alleen heb ik nog nooit een leesbaar wegwijsbord gelezen in Afrika.
En we moeten een wigwam mee een aanhanger Page rollen. Airwick strontspray hoeft niet.Naar het schijnt hebben de meeste hotels zwembaden, of houden ze me voor het lapje…
Het grappige van de grensovergangen is dat ze prijslijsten hebben van de kosten. Ik noem er een paar want de lijst is te lang en daar worden mensen depressief van…
We beginnen met een bijdrage van de bestuurder, voor een brug, voor de auto of moter, een volledige verzekering die nooit zal uitkeren, de gids die ook een harem te onderhouden heeft wat we begrijpen, de visa voorzien van vele waardeloze stempels, park entree, en de verzekering des persoon die ook nooit zal uitkeren. De prijzen staan vast maar zijn onderhevig aan humeur en andere emotionele ongemakken. Kortom de zekerheid is ver te zoeken
Proloog
Steeds weer de waarschuwing dat we niet het plaatsje Rosso moeten maar naar Diama de grens over moeten bij de grens van Senegal. De overijverige ambtenaar wil hier zijn toch al gevulde zakken nog voller krijgen.
En de pothole’s schijnen dieper te zijn dan in India en daar waren ze al diep..
Zonder het carnet du passage of Passavant de passage zijn we aan de beurt. Nu wordt dit weer niet erkend in Noord Senegal. Hier moet een passavant de circulation geregeld worden…..
Hier regel je ook de verzekeringen voor de voertuigen naar het schijnt.
Als we de finish passeren bij Banjul zijn er dus hele volksstammen blij met onze passages geweest dat is me wel duidelijk.
Het blijft bizar evengoed dat er nog zo een bizarre corruptie bestaat en het bestaan blijft bij de huidige regeringen. Om maar niet te spreken over vrouwenbesnijdenis, slavernij en andere middeleeuwse kortzichtigheden.
En wij ondertussen druk doen met gered gereedschap, spanbanden, haakse slijpers, lijsten met formulieren, inentingsboek airwick strontspray etc. etc. etc.
Nog vijf dagen en dan zwaaien we af…
De sjacheraar die ons verwelkomt
case
