De instabiele politiek in de Sahara. En helden daden en sterke verhalen uit een roemrucht verleden

31-1-2020

Eigenlijk is het overal onrustig waar we heen gaan. De islamitische radicalisering gaat gestaag verder. 

Marokko met zijn zogenaamde westerse toegankelijkheid. Ondertussen geen persvrijheid, doodstaf, homo of vrouwenrechten etc.

West Sahara is war-zone.

Mauritanië met discriminatie en slavernij en corruptie. Staatsgrepen volgen elkaar op, tientallen achterelkaar. Geen vrijheid van vreedzame bijeenkomsten. Martelingen in gevangenis is doodnormaal. Militairen op straat waarvan je niet weet of ze voor of tegen je zijn.

Mali, Niger en Burkina Faso groeien uit tot terreur staten. Honderdduizenden zijn op de vlucht geslagen. Jihadistische netwerken hebben de mensen smokkelroutes in handen en wachten hun kans op te rukken naar de zeehavens in west Afrika.

Al-Qaida pleegt zijn aanslagen op de westerse toerist…

Blauwhelmen zijn actief in west-Sahara maar durfden zich niet buiten hun compant te vertonen zo gevaarlijk is het. Gevreesd word dat de Sahel de terreur school voor Europa wordt. De Eu pompt er miljarden in om dit te voorkomen maar die verdwijnen als sneeuw voor de zon in de zakken van de warlords van de sahel.

Het werkt wel bij het oversteek punt naar de Canarische eilanden. De Spaanse kustwacht laat niemand meer door met behulp van Mauritanië. Ook met behulp van de nodige euro…

Ik dacht altijd dat de kolonisatie van de Europeaan voor de in stabilisatie gezorgd had. Niks waar, zins het bestaan van de mensheid maakt de afrikaan zichzelf het leven zuur. 

De fransman heeft het land als kolonie maar 44 jaar bezet en een paar jaar onder soevereiniteit gehad. De knokpartij was vooral tussen de moren en de donkere Afrikanen. Deze etnische tegenstelling heeft zijn roots in de emiraten.

De Arabische lente was het gevolg van al deze tegenstellingen. Helaas werd deze revolutie de das omgedaan door leugenachtige beloften van regeringen. Het eindigde in 2011. Alhoewel ik me afvraag of de Arabier de weelde kan verdragen van een democratie.

Ondertussen proberen de verlichte geesten om deze regio stabiel te maken

Parijs -Dakar is allang afgelast maar Highlow-Dakar wordt nieuw leven ingeblazen.

We gaan ervoor en blijven zoveel mogelijk bij deze chaos vandaan. We weten het en willen niet met meest bekeken filmpje van de dag op you-tube worden….

Gisteravond was er weer een prettig samen zijn in de loods. 

De motoren staan op ieder zijn naam, de laatste vergeten gereedschappen worden bedacht, Iedereen staan inmiddels stijf van de vele prikken tegen de vreselijkste ziektes en zweren. Kruidvat is leeg gestroopt van desinfecteer en muggenkillers. 

Er word gediscuseerd over hoe te verkopen motoren en autos van onze naam komen. Er is geen uitsluitsel over hoe te doen. We besluiten bij geen zekerheid de kenteken platen mee terug te nemen en de frame nummers weg te slijpen. Dit te voorkomen dat de kwabbernoot schade maakt of erger en het in onze schoenen schuift.

Zaterdag as worden er bakken op het dak getimmerd om alles mee toenemen. Ruud, Leo en Robin hebben deze trip in 2004 al gereden en de verhalen komen los.

Over grensposten met afgesloten sluizen waar je niet meer uitkomt voordat je betaald. Over achtervolgingen door brokken niemandsland. Ruud laat een korte diashow zien van die tijd. Het gros van de tijd gaat over auto’s die vast zitten in uitzichtloze zandvlaktes, sleutelen en andere beperkingen. Over hoe ze een pak geld kwijtraakte in een onachtzaam ogenblik. 

Er staat geen I.T.M. midden in het zand, de hele trip niet…. En zonder euro komen we nergens.

En hoe ze een corrupte kwabbernoot om de tuin leidde; In een valstrik met stalen deuren waar ze niet wegkwamen zonder heel veel te betalen. Ze maakte de corrupte kwabbernoot wijs dat het voor hem zelf beter was om buiten corridor af te rekenen.

Hoefde hij niks te delen met zijn medestrijders. De dief van Bagdad kreeg glinstertjes in zijn ogen en stemde toe. 

Hij kroop naast Robin als bijrijder die de dief er rijdende voort de auto duwde. Voordat de dief van Bagdad doorhad wat er gebeurd was waren onze helden uit het zicht. Vervolgens met de snelheid van het licht door het niemandsland de volgende grens over waar bij toeval de grens bomen omhoog stonden. Vol gas erdoor en alles weer ok. Nu maar hopen dat ze niemand herkennen van dit moment want een afrikaan kun je een schop geven, vergeten doet hij niks….

Of de verhalen van sprinkhanen zwermen waar ze in belanden.Motoren die oververhit raakte doordat de radiateur afgedekt was met sprinkhaan kadavers. Sfeervol op de motor…. Het leuke van de sprinkhaan is dat ze vorige week Somalië kaalgevreten hebben en over twee weken worden ze aan de westkust verwacht….

De rest van de verhalen hoop ik niet mee te maken en horen jullie later wel als we weer terug zijn ooit…. 

Op dit moment is er een challenge op pad richting Dakar en die houdt ons op de hoogte van de huidige situatie. We moeten tientallen grensovergangen en niemandsland door en wat staat ons te wachten. Niemand Heet Ari Onassis bij ons en de bedragen die ze eisen bij grenzen liegen er niet om

Iedereen ging weer met een gerust hard naar huis dus…Nog 14 dagen, kan niet wachten!!

case