Van New Delhi naar Hierro.

Zat 13-2-2021 Amsterdam 12.00uur

Vandaag beslist hoe de trip gaat verlopen.

We vertrekken vanuit New Delhi -India en niet vanuit Hierro.

Deze gedachte ontsproot nadat we zelf vastliepen in de grens bureaucratie van China.

Daar moeten we dus doorheen. We moeten een stukje door Tibet, een stukje door de het rijk van de Oeigoeren en een stukje door Han chinees china heen. Genoeg voor 3x een aparte visa. Buiten het carnet du passage en het Chinese kenteken voor de motoren en de auto om. Een gids rijdt mee in onze auto te zorgen dat we niet stiekem een oeigoer of Tibetaan een knipoog geven. Oja als toetje nog even een chinees rijbewijs halen en klaar ben je over de grote oversteek. Mits je tenminste de Chinese taal machtig bent…

Om in Kirgizië te komen moeten we via Pakistan en dan 650 km door China. Pakistan is geen probleem.  Je zou denken dan moet het te doen zijn…

Gelukkig ontmoeten we vanmiddag Marco van mototrail in Amsterdam Noord. Deze doorgewinterde ras motorrijder wist ons alle vliegende beren gedachten om zeep te helpen.

De man dacht in oplossingen en daar werden we gelukkig van.

Je droomt alleen maar over de zijderoute. Te denken dat ooit in Tadzjikistan in een karavanserai zou over nachten is hetzelfde als hopen op een rondje met Egon Musk naar mars.

De Karakoram highway is een van de zeven wereldwonder en alleen al de weg maken was prestatie zelf. Dan praten we niet eens over het ongelofelijke decor waar we door rijden. Links de K2 en rechts Broadpiek en minsten 7 andere toppen van plus 8000m.

Als we het redden om door China te komen ten minste.

Het rijbewijs regelt mototrail evenals de verzekering. De Chinese gids wacht bij de grens op ons. Een andere gids regelt de douane hectiek en de kenteken platen.

Kortom we zijn blij met Mototrail!   https://www.motortrails.nl/

En het is allemaal beter als plan b via Iran. Maar als de chinees de grens dicht kiepert zullen we toch onder langs moeten. Plan c is via Afghanistan en daar word je nog minder vrolijk. Onze razende Enfield is niet sneller als de kogels van AK47…

En de rompslomp ervan wil je niet.

Een visa moet je vaak thuis aanvragen en als je rondjes rijdt in Pakistan en niet alles op orde is, heb je een probleem. Je krijgt gewoon tehoren dat het wel lukt en dat je het over 2 maanden kun afhalen in Karachi. Dat soort vrolijkheden staat je te wachten als je de grensformaliteiten niet op orde hebt.

Floortje haar reizen zijn gemakkelijk; een heel team staat thuis tot haar beschikking. Als het fout gaat, eve belle!

Kortom voor ons blijft spannend allemaal. Het verloop van zekerheid is tot de voordeur dat is duidelijk.

Uiteindelijk gaan we niet via Turkmenistan. Dat is hetzelfde als China, weer heel via bureaucratie en met een gids die je verteld welke kant je op mag kijken. We gaan via Oezbekistan even langs het Aral meer. Zien hoe de briljante rus het meer leegpompte voor zijn mislukte katoenplantages. Het water was brak…..

Net zoals daar het water schaars is is ook de benzine schaars en zullen we rekening mee moeten houden.

Bootje over de Kaspische zee om in Azerbeidzjan te bereiken. Heel erg rekening houdend met wie met wie over de hoop ligt. Het is net Joegoslavië

Dan via Dagestan, Georgië het wespennest Ossetie, Kabardie en Abchazië in om door te stomen naar huis via Kiev.

En dat was het zo ongeveer.

Ik kan niet alles schrijven wat ik wil omdat we in de gaten gehouden worden. Wat het daglicht niet kan verdragen vermeld na het passeren van die grenzen.

Het is nu een maal zo..

Kortom na 3 uur murw gelult waren onze hoofden vol en met goed gevoel verlaten we Amsterdam. 

Mijn medestrijders deelde deze mening zonder te vragen…

Case