Etappe 2 Dag 4
Maandagavond 25 maart
In Elk een restaurant opgezocht. We werden naar een mooie tent aan t meer getaxiet voor 7.5 Zloty. Een menukaart gaf in t Pools de gerechten aan. Zupa en vlees. Barre een carpaccio en de rest een zupa. Normaal krijg je die soep in een brood. Is een typisch Pools gerecht. Maar deze soep kwam in n kommetje met een bord en daarin n kleffe aardappel en ei. De aardappels werden vakkundig verwijderd en ala mr. Bean op zn verjaardag. Soepie was verder prima maar, waarom de serveerster vroeg of we de ribeye medium of welldone wilden begrepen we niet toen de borden kwamen.
Naja toch maar de schoonzool naar binnen gewerkt met ketchup. Leek t toch nog rood van binnen en Barre zijn carpaccio bleek geen vlees maar biet. Leo had n vrije uitloopkip met 10.000 fladderuren niet helemaal opgegeten dus, toen hij naar de wc was hebben we deze maar in zn jaszak gedaan…voor later. Snel betaald en per ongeluk vergeten te vertellen dat de aardappels in de reclamefolder zaten die op tafel stond. ☺Bij de buren even een borrel gehaald, zoals jullie al konden lezen, in de Smetekbar.
Omdat we ook het centrum nog wilden zien liepen we naar de taxistandplaats. Ruud wilde voorin zitten dus snelde ons via een kortere route voorbij en sprong snel en lachend in de eerste taxi. Wij lachend in de tweede uiteraard. Dus Ruud als een echte maat toch maar bij ons achterin de taxi naar t centrum. Na ongeveer n km of 10 vroegen we ons af hoe snel een centrum kan groeien in 2 uur want er klopte iets niet. Kennelijk was de taalbarrière het probleem want de man was onderweg naar een plaats die ook klonk als centrum. Dus wij, no mister, bar in centrum Elk. Hij oooh sorry sorry, de meter ging keurig uit en hij reed terug en zette ons weer af op voor de Smetekbar 🤔 aan t meer. Dat was kennelijk t centrum. Dus daar nog maar in n bar ernaast weer wat gedronken om daarna in een andere taxi, die sterk naar zure zult rook, naar t hotel te gaan voor onze gemoeds en nachtrust.
Dinsdag 26 maart.Om 09.00 uur liepen we na een snel ontbijt naar de auto’s. Die hadden we de avond ervoor keurig geparkeerd voot het hotel. Kennelijk waren er wat vogels ook gaan eten bij dat restaurant en niet helemaal lekker geworden snachts. De auto was vakkundig ondergescheten. Een bombardement vogelshit lag over de gehele voorkant en ruit. Dus hadden we even nodig om die zooi eraf te spoelen met hulp van de tuinman in t hotel, die zijn gieter uit medelijden uitleende. Gelukkig liet de lak niet los en konden we richting Poznan verrekken. We moesten om 17.00 uur daar arriveren omdat Ruud via een Poolse collega geregeld had dat we met wat oud Russisch en Amserikaans wapentuig konden schieten. Balans moet er zijn.
Onderweg natuurlijk wel door het centrum van Warschau gereden want we waren er nu toch. Het is goed te zien hoe deze stad heeft geleden onder de diverse oorlogen. In 1939 kwamen de Duitsers weer op bezoek en werden er zo’n 300.000 Joodse mensen en andere arme donders de dood ingedreven. Dat ging niet zonder enige moeite, er ontstond in 1943 een opstand in het getto, die bloedig werd neergeslagen. In 1944 kwam, in het zicht van de Russische bevrijders, die op de oostelijke oever van de Weichsel lagen, het Poolse volk in opstand. Stalin had niet zo veel op met de Poolse nationalisten en democraten. In de strijd die volgde werd de stad, vooral het oude deel goeddeels verwoest en vonden weer zo’n 200.000 mensen de dood. Daarna is er besloten de stad geheel in oude stijl te herbouwen. De nauwgezette restauratie van het oudste gedeelte ging de geschiedenis in als het “Wonder van Warschau”.
Na de val van het communisme in 1989 onderging Warschau een enorme gedaanteverwisseling. Van een grauwe, mistroostige Oostblokstad, met nauwelijks uitgaansgelegenheden of winkels, veranderde de stad in de bruisende en dynamische stad die het nu is. In rap tempo werden moderne wolkenkrabbers, cafés, restaurants, supermarkten en winkelcentra geopend. Het enigszins vervallen oude centrum werd opgeknapt.
We rijden nu merendeels snelweg anders redden we t niet. Het regent en de piepende ruitenwissers maken weer overuren. Bij Poznan aangekomen hebben we eerzt even de Harley Davidsonshop bewonderd. Toen naar Magnum schietbaan om even onder streng toezicht van n dametje in camoepak te mogen knallen met n kalasjnikov en n magnum .44. Zo’n “make my day” ding van Clint Oostwout. Wat n knallen zeg. Daarna naar Poznan centrum in de oude stad. Hotel aan t mooie plein en heerlijk gegeten. Daarna n toetje en toen ging t licht uit en slapen. Weer 600 km erbij en de uitlaat maakt weer tzelfde kabaal. Dus oren afgepakt met Ducttape.
Tot morrege woensdag als jullie dit lezen, dan op naar Berlijn.
