En toe waren er acht…

28-2 -2020 Dakhla

6.30-14gr

Eergisteren

Ronald moet naar huis wegens omstandigheden. Het zei zo. Om 9 uur vertrekt hij naar Agadir met de taxi

We zijn allemaal groot en sterk maar afscheid nemen hebben we een hekel aan. Er wordt geen foto genomen meer. Hij verwijt het zich dat hij ons in de steek laat maar dat is onzin. Ron verdwijnt geëmotioneerd met taxi en toen waren er acht…..

We rijden vreemd zonder Ronald. De eerste beste stop besteld rik 9 koffie ……

De karavaan denderend door of er niks gebeurd is. Life is a bitch

Rustdag

Dat wil zeggen geen rij dag.

De motoren kraken en piepen van het zand wat overal tussen zit. Hopelijk kan rik zijn blok gerepareerd worden. Leo zijn auto zijn stuur rammelt bizar. Dat ze er niet uit gerammeld zijn is een wonder. Kortom er is werk aan de winkel!

Gisteravond Sjef van Oekel discohoek gezien. Het blijft hilarische. Glas wijn gedronken op de 5de verdieping met groots uitzicht. Jammer dat we de lift erbij moeten verzinnen. Maar om 11.30 was het over en sluiten.

Nu ontbijten op de 4de verdieping. Het is een huiskamer sfeer met uitzicht op de lagune. Net of je thuis bent in west- Sahara.

Alles is houtsnijwerk en gemarmerde muren. De vloeren zijn van kleine Adobe tegeltjes bedekt met kleden.

En het mooiste is dat het niet meer koud is gelukkig. Alleen nog maar met jassen aan gereden!

14.30 alles loopt weer!

Zelfs rik zijn moter, of hij het lang vol houdt moeten we afwachten. 

Nu nog de auto’s….

We konden in de schaduw knutselen. Het is de zon 30gr hier.

We halen pizza van de straat ergens zodat de technici voort kunnen.

1900 uur. 

Alles opgeruimd morgen de echte rustdag.

Alex neemt Ron zijn plaats in en komt bij Nouakchott ons vergezellen.

De caravan dendert door

case