De Barre rit

ma 6-2-2022

De dag begon van Mompox naar Mompox  nul kilometer, we moeten dingen regelen, zijn we wel gewend, alleen niet deze dingen dus nu een rolstoel inelklaar knutselen  zonder de bouwdoos .

Ticket omboekenen de andere geld sjacheren om het ziekenhuis te betalen, we hebben fit to fly papieren nodig, deze krijg je alleen als de rekening cash word afgetikt.

Maar dat doen we natuurlijk. Na de middag zit barre er weer bij in een gloednieuwe rolstoel !

Hij wordt geprepareerd met planken en de schroeven worden uit de kozijnen gehaald.

Plank op schoot halve kip erop en smullen, daarna onder de douche met alle vuilniszakken aan elkaar getaped, daarna, een vreselijke kamperachtige broek gekocht en hem erin gehesen.

Nu  ff kaartje leggen op tijd mandje in en morgen stoppen we barre om 7.30 in de ambulance. Als hij de straat uit rijd doen wij de helmen weer op en vervolgen onze route …..

Barre gaat naar huis toe. De jongens begeleiden hem en blijven achter. Ze moeten toch verder . Maar dat onderbuik gevoel blijft in je achterhoorrnd spoken zonder die ene! Toen Ronald 3 jr. terug hals over de kop naar huis moest ivm een overlijden merkte pas hoe sterk de intentie was van iemand verlaten en doorgaan of er niks gebeurt is.

Als we de slager zijn ritje maken precies het zelfde ; erheen iedereen bedekt en in zichzelf en als het ter ere van hem klaar is vol gas naar huis . Dat gebeurt nu ook zonder dat ik erbij ben weet ik dat het gebeurt. Als barre opgeladen is en naar huis vliegt heeft iedereen zijn verdriet maar zo gauw de motoren gestart zijn duurt het geen 100km of er word weer gas gegeven!!
We blijven toch een hechte groep wat er ok gebeurt.
Kortom barre naar huis en show must go on!