Eindelijk weg!
Zaterdagochtend 8 uur 15-2-2020
Ruud, Rik, Tonnie en Barre vertrekken richting zuid Spanje.
De rest wacht af tot woensdag om dezelfde afstand in een paar uurtjes met het vliegtuig te overbruggen. Eigenlijk niks te melden het avontuur vangt aan!
Nu maar hopen dat ons toch wat gedateerd en overbeladen materiaal heelhuids aankomt.
Volgens Robin was er geen verschil met 15 jaar terug. Ook toen overbeladen met oude Nissan patrol op pad. En ook aankomen natuurlijk. Dat er koppelingen vervangen werden en koppen scheurden was bijzaak…
Maar eerst de rit van de jeeps;
De eerste dag in Dijon. Na wat omzwervingen door misverstanden met de Tom Tom komen ze aan en slapen in de stad. Volgende ochtend naar Blanez. Einde dag komen ze aan in de oude verpauperde stad. De jeugd ziet het niet in de zomer door alle toevoegingen. Biertje in de shoarmazaak en dat was het. Volgens mij is het zomers nog erger..
Volgende dag richting Andalusië. Geen problemen, de auto’s liepen als naaimachines en dat was het wel
Dan onze beurt eindelijk! Het vliegtuig zit vol met kleine kinderen waar door het op een kleuterschool lijkt…
Na al de voorbereidingen en vergaderingen was het er tijd voor.
We waren te vroeg aanwezig en doden de tijd met anekdotes van vorige trips. De rivierbeddingen avonturen en wortelsap verhalen barsten los. Door de jaren heen zijn de verhalen talrijk en vloog het wachten om.
De jongens zijn gister in zuid-Spanje aangekomen bij Dan en Karin. Daar worden de auto’s voor de laatste keer van nieuwe filters en olie voorzien. Van de 6 yamasuki starten er 3 niet. De heren hun vrije dag wordt omgezet in sleutelen. We hebben alle vertrouwen in onze Ruud en Rik.
Barre en Ton zijn er voor de geestelijke begeleiding.
Nu maar hopen dat het niet een goed druiven jaar was. Dan brouwt zelf wijn waar hij zeer over te spreken is….
Om 10.00 uur haalt Rik ons af van het vliegveld in Alicante.
12.00 bereiken we Cantoria Andalusië.
We rijden 250km vanaf het vliegveld. De omgeving is prachtig. Hoe verder we naar het westen rijden hoe golvender het landschap wordt. De siërra Nevada dient zich aan. Dan is geboren Canadees maar heeft zijn roots in noord Holland. Vervolgens beland hij in zuid Spanje en werd verliefd op het land. Ik begrijp hem. Hij verteld makkelijk en we hebben de tijd nog 150km tegaan.
Over de Spaanse mentaliteit van manana. Met mijn overspannen hersenpan begrijp ik het. Wij opgejaagde noordelingen kunnen nog wat leren van het platteland van Spanje.
Dan verteld over het gemakzucht van het leven i.p.v. onze opgefokte drang naar meer, groter en hoger.
Ze zijn conservatief tot op het bod. Dulden geen vreemdelingen maar als je eenmaal binnen ben is het goed. En betekend ook voor het leven. Dan was burgemeester van een groot gebied hier en dat ook zijn privileges wat bij ons nooit mogelijk zou zijn. Maar dat is zoals het leven zijn weg vindt hier.
We rijden het dorpje in waar ze nieuwe riolering bouwen. Dus de hele zooi op zijn kop zonder plan spitten alles open. Geen probleem niemand die zich stoort.
Eén vriend van Dan en Karin, Pedro de kok maakt een paella voor ons. Hij is al vanaf 10 uur bezig voor ons. Om 15 uur is het klaar en het is werkelijk de lekkerste paella die ik ooit gegeten heb. Pedro hoeft alleen geld voor de ingrediënten en is blij dat hij voor vrienden van Dan mag koken. Als dessert kregen we iets rookbaars uit marokko. We eten buiten in een binnenplaats en hebben de tijd van ons leven.
Na wat likeur als afscheid gaan we naar de bodega van Dan en Karin.
We leven in een sprookje verstoten van ieder mechanisch geluid en drinken nog wat landwijn van de fam.
Dan en Karin zijn gastvrij zoals het beaamt te zijn.
De motoren wachten op ons. Morgen begint het avontuur echt!
