Dag 4 Sundsvall – Luleå
Gisteravond laat bij het hotel aangekomen in Sundsvall aan zee en jullie hadden nog wat fotos tegoed. Sundsvall een stad die in 1888 geheel in de as werd gelegd en daarna is opgebouwd van steen. Er huizen nu 50.000 inwoners dus zon 2x Heiloo met n beetje Limmen.
Het hotel was niks mis mee en goed geslapen. Vanmorgen een ontbijtje met n eitje en toen Ruud en Leo terug kwamen met de route gingen we op pad. We zijn weer gestart op de e4 die loopt van Denenmarken tot Helsinki en na een 100 km gestopt bij een autoonderdelenshop voor een pomp. Want het was geen doen meer zonder ruitenwissersproeiers. Het matglas kwam nu om de 5 minuten terug vanwege de pekel en natte wegen. Onderweg heeft Ruud nog een leuke poging gewaagd om ons te verwennen met een alternatieve reparatie, zie foto. Maar na 5 keer knijpen en n halve liter blauwe vloeistof in mn mouw was t over met de pret. Dus vakkundig werd er een pomp gemonteerd op een can sproeialcohol en verdomd t werkte. Dus we konden weer om ons heen kijken en belangrijk ook door t voorruit weer zicht. Dus knallen met de bak letterlijk en figuurlijk doordat de uitlaat inmiddels in tweeën is gesplitst. Het doet me denken aan mn diensttijd op de Leopard tank.
Nadat we de snelweg e4 hadden verlaten, reden we al ploffend en knallend door een rustgevend natuurgebied. De opdrachten voor vandaag waren, zoek een Huskyroedel aai ze allemaal en vraag lief of ze de auto 10 meter willen trekken. 2e opdracht was, in je onderbroek op een stokpaard door de sneeuw hobbelen en hinneken. Dat stokpaard moest ergens in een winkel gescoord worden maar daarvoor moesten we weer de stad in. Dacht t niet. Dus vervolgens een stokpaardje in elkaar geknutseld. Zo zie je maar dat zelfs de kleuterschool niet voor niks is geweest en omdat Ruud en Leo toch ook een beetje verliefd zijn geworden op elkaar hadden Barre en ik een lief paardje gemaakt met roze roosjes en lippenstift. Dit bevestigd op een zwabber gaf een mooie grijze manen effect waarvan Leo vroeg of hij dat haar mocht houden voor zichzelf. Natuurlijk Leo, vriend we implanteren het wel daar waar t dunner wordt en de rest is voor Ruud. Dus op een stil plekje, midden in een dorpje hebben de mannen hun stokpaardje gehobbeld en Barre en ik zijn bijna omgevallen van t lachen.
Toen via een prachtige route over witte wegen met de 4wiel aan lekker raggen door de sneeuw op zoek naar een Huskyfarm. Het witte poeder veranderde in druppels en daarmee verdween de lol want de weg was ineens De Meent over een afstand van 150 km. Eindelijk vonden we de Huskyfarm. Maar de eigenaresse was helaas niet te overtuigen voor onze opdracht want.. de honden moesten rusten na een dag hard werken. 🤨 Huh honden doen toch gewoon wat je ze opdraagt of schrijven ze ook overuren? Lijken verdomme wel ambtenaren!
Dus voor JL dat klereeind gereden en nu terug over De Meent met n gangetje van 30 km pu en nog 395 te gaan. Geen punten voor de mannen en dus maar hopen dat ze n bonus krijgen voor t stokpaard wat uniek is, terwijl anderen zo’n lelijk kreng kochten in een speelgoedwinkel. Slappe hap.
De weg naar Luleo oh sorry Lulea was ijzig en dat hebben we gemerkt..met kromme tenen, nou eigenlijk meer met ingetrokken ballen reden we over de ijsbaan en ja hoor, daar waren de Rangers nodig. Een gele Cherokee Jeep had iets te enthousiast zich in de berm geboord en stond met een heel peloton Carbagerijders eromheen muurvast in de sneeuw. Dus wij gestopt en de kabel uit de auto en de Mavericks eraan gehangen. Na een half uurtje scheuren hadden we dat gele monster uit de sneeuwgreppel. Onthoud hierbij, gele sneeuw moet je niet eten is t motto van vandaag. Dus snel ingestapt want t begint hier nu behoorlijk koud te worden. Min 8 was de temperatuur. De opwarming van de aarde is er, dus dat maakt t gelukkig minder koud dus t is nog t doen.
Inmiddels is t nu minus 10. Het laatste stuk van 4 uur rijden was vermoeiend en een restaurant vinden is hier na 20.00 uur, niet meer mogelijk. Dus een portie junkfood erin gepropt na 10 x een gesloten tent. Eindelijk in t hotel, een soort studentencampus maar wel de koningssuite. Ruud en Leo zitten in Lulea en slapen al na 1 pils. Wij zitten aan de baco en gaan ook zo plat in onze suite. Tot morgen en veel plezier met de filmpjes en foto’s. Heehee.
