Etappe 2 Dag 6

De route vanaf Berlijn hebben we weer binnendoor gereden. Feitelijk door het oude Oost Duitsland. Het verschil tussen het Westen en Oosten is nog duidelijk te zien. De wegen zijn redelijk en voorzien van een overdaad aan flitspalen. Vandaar zeker dat de app flitsmeister hier is uitgevonden. De huizen zijn vaak in verval of geheel ingestort met dan weer af en toe nieuwe ertussen. Boerderijen met ingezakte daken en wederom, het klinkt afgezaagd, asfaltdaken. Het is mistroostig om te zien. Je zal hier maar wonen. Als je wilt koop je een huis met veel grond hier voor 10.000 euro. Moet je nog wel ff aan de gang. Maarja..wie wil dat?

We rijden honderden kms langs een spoorlijn. De stations van voorheen doen niet meer mee hier en zien er uit als kleine spookkastelen met holle ogen. 
De sneltrein naar Berlijn vliegt er voorbij alsof ze nooit hebben bestaan.
We vragen ons af hoe het voor de val van de muur was. Zijn de mensen hier nu gelukkiger? 
We denken van wel want vrijheid is onbetaalbaar. Dat gevoel gaan we straks wel extra beleven.

We rijden uiteindelijk vlak voor Celle weer het oude Westen binnen en je ziet dan het verschil ineens. De huizen zijn beter en nieuwer. Het kapitalisme 💸💶 is nog niet zo slecht maarja, welvaart geeft ook afgunst. 

We rijden door Celle naar een bekende plaats. 
We bezoeken de plaats waar het concentratiekamp Bergen Belsen was gelegen. We parkeren op de parkeerplaats en lopen door de poort naar binnen. De vogels hoor je respectabel zachtjes fluiten. 
Aanvankelijk diende dit kamp om krijgsgevangenen op te sluiten, maar vanaf maart 1944 werd Bergen-Belsen een concentratiekamp.

De eerste grafterp vermeld.. “hier liggen 2500 doden, april 1945”. 
En dat gaat zo vele malen door totaan het grote monument. 
We zijn wat stille verdrietige 😥Rangers geworden als we silstilstaan bij de grafsteen van Anne en Margootje Frank.
Onbegrip en ongeloof afgewisseld met boosheid komt boven, doordat je hier weer met je neus op de feiten wordt gedrukt over wat zich toen heeft afgespeeld. Ondanks dat je de geschiedenis kent, kun je je gewoon niet voorstellen dat mensen zo diep kunnen zinken en zoiets kunnen doen.

Op 4 aug 1944 valt de SD 1944 valt de SD na een telefoontje het achterhuis aan de Prinsengracht binnen en pakt alle acht onderduikers en een aantal helpers op. Anne en haar zus Margot komen op 4 augustus 1944 in Bergen Belsen terecht waar Margot begin maart 1945 overlijd, enkele dagen later bezwijkt ook Anne aan de gevolgen van ziektes en verdriet.
Jannie en Lientje Brilleslijper zaten in hetzelfde kamp als Anne en hadden contact met de zusjes Frank, Zij vonden de lijken van onder andere Anne en Margot achter de barak waarin zijn aan ziektes waren overleden. De lijken kwamen in een grote kuil terecht, welke is nooit precies vast komen te staan. 

De Britten waren de eersten die op 15 april 1945 het kamp bereikten, zij troffen tienduizenden overlevenden aan. De lijken bleken ziektes te bevatten die zeer besmettelijk waren, ze konden niet anders dan de lijken en het gehele kamp in brand steken. Later werden er een bezoekerscentrum en een aantal monumenten geplaatst.
Dat de zusjes Frank er overleden zijn staat vast, de exacte plaats niet, vandaar dat er één gedenkmonument voor beiden is geplaatst. concentratiekamp Bergen-Belsen zijn ongeveer 50.000 mensen om het leven gekomen. 
We lopen via het monument terug. De tekst op het monument spreekt duidelijke taal. Het was te laat voor deze arme mensen. Zo vlak voor het eind van de oorlog werden er nog snel zovelen vermoord. 

We beseffen wederom wat een ellende er was en nog is in bepaalde gebieden op de wereld. 
Vrijheid is een zeer waardevol iets en wij zijn het allemaal, dankzij die gasten die daarvoor destijds dapper geknokt hebben. We dragen onze symbolische naam eervol en nu mede als eerbetoon. 
Het feit dat we ook deze rit weer door vele landen kunnen maken geeft ook een ultiem gevoel van vrijheid.

We rijden 2 km verderop langs het voormalig legerkamp Bergen-Hohne. Ik was hier van 1980 t/m 1983 gelegerd bij het 41 tankbat. Het is vreemd om hier weer terug te zijn na zoveel jaar.
Er zijn ook enkele maten destijds omgekomen tijdens oefeningen of verkeersongelukken. Herinneringen komen terug en worden opgehaald. De verhalen die ik vertel brengen mij terug in de tijd. Ik wijs de plaats aan waar vroeger de gate van Hollanders was. In de eerste weken dat we op wacht stonden vlogen de kogels ons om de oren doordat een of andere gek ons beschoot. Daarna volgden nog een meer narigheden als bomaanslagen. Het waren heftige tijden met IRA, RAF en neonatie idioten maar, het leek toen of het erbij hoorde. Er waren hier 10duizenden Engelsen gelegerd tegen een paar honderd Hollanders. Maar er waren zeker ook mooie tijden hier. Kameraadschap en lol. 

We rijden naar ons hotel en nemen een taxi naar Baan 41, het PMT, HMT of KMT net waar je bij wilde horen. Ik hoorde nergens bij want het HMT (heidens militair tehuis) bestond niet. Hier kwamen bijvoorbeeld  de Dollydots 👯 optreden en de meiden van LUV, om ons te vermaken. Dat lukte vaak prima omdat we onze eigen invulling eraan gaven 😉 
Ik stuur vanuit hier een sms aan mn ouwe slapie Noppie, waarvan ik onlangs het nummer heb opgevraagd. Hij belt zowaar terug en na 33 jaar hoor ik zijn stem weer. Ik ga hem binnenkort opzoeken.

We eten een heerlijke “blauwe hap” zoals dat werd genoemd in militaire kring. We zitten tussen al die groene camoepakken als ouwe stomp 👊 een beetje uit de boot te vallen. Toch kijken die jongens en meiden uit NL🇳🇱 ons respectvol aan en maken n praatje en n foto. Ze zijn 3 weken op oefening hier.
Zouden we dan toch ouwe knarren hebben die sporen vertonen van ervaring… of zien we er gewoon afgeleefd uit… 
We vragen het maar niet. 
Ik voel me een ouwe lul ineens want ik zat hier in 1980 al aan de nasi.

Buiten op de deur hangt een bord wat we pas zien als we weggaan. “Alleen NATO leden” staat erop. Niemand heeft ons iets gevraagd binnen….. toch herkend als ouwe stomp dus, en dus nog niet afgeleefd. Gelukkig maar!

Barney verliest in de Ahoy en huilt, wij winnen aan respect en lachen. Gekke wereld toch… 

Morgen is het vrijdag met de nadruk op vrij! We rijden dan de laatste trip van dit avontuur en
hopen veilig thuis te komen in Heiloo. Wat een mooi dorp hebben we toch. 

We kijken er naar uit en hopen julie morgen te zien bij 🏁 Café de Wit rond een uur of 19.00. 

Groet en kus van ons vieren en zorg goed voor mekaar.✌