Dag 5 Luleå – Nivala
Om 6 uur waren Ruud en Leo opgestaan, om op tijd in te schrijven voor de volgende tour. Wij lekker uitgeslapen tot 08.30. De rit uitgestippeld maar na 30 km waren we m al kwijt. We wilden de poolcirkel bereiken want je bent in de de buurt dus…… weken we af de route. De foto’s en film op de website geven aan waarom.
Wat n rit! De snelweg af en naar t Noorden. Een 2baansweg noemen ze hier een snelweg. Een soort weg waar je elkaar op 2 cm passeert over n soort glijbaan en dan weer klimmen om vervolgens weer omlaag te glijden door dorpjes met 4 huizen waar geen hond zich buiten waagt vanwege de wind, sneeuw en mafkezen zoals wij die een bepaald iets willen bereiken om met filmpies en fotos te laten zien hoe de wereld eruit ziet hier.
We hopen dat jullie een indruk krijgen van een witte wereld waar mensen leven die blij zijn dat er iemand langskomt eens per zoveel jaar. Wel vreemd dat daar bovenin geen bakkie koffie te halen valt trouwens.
Gastvrijheid is hoog maar niet ieder moment van de dag. Relaxtheid en geen stress is hier doorgeschoten op een manier waar wij niks van snappen. Zelfs het personeel bij koffietent op t poolcirkelpunt hadden n soort ambtenarensiesta moment ingebouwd. Ruud had in zijn onderbroek zn momentje gehad en was door onderkoeling van bepaalde delen toe aan iets warms. Wij wilden hem niet opwarmen dus dachten we n kachel en koffie daar te vinden. Mooi niet! T bordje open was fake en Ruud niet blij. Dus met zn drieën hem weerhouden om toch op zijn… eigen wijze (hoort dat aan elkaar?) naar in dat tentje naar binnen te gaan om op te warmen. Logisch ook als je bij min 21 in je fuik op de foto gaat en je maten zeggen na 5 minuten dat de foto m mislukt is en over moet. N normaal mens is dan hier allang doodgevroren maar bij Ruud deed de jarenlange ingenomen antivries gelukkig zn werk. Dus zonder enige schade in de Mavericks weer de route terug. De film zegt genoeg.
We reden dezelfde route terug over n witte weg met tegenliggers die met zo’n 100 ton 80km per uur langs je heen denderden zonder 1 cm uit te wijken. T gaf je n desastreus gevoel als je niks meer zag dan stuifsneeuw en je, met ingetrokken ⚽⚽len, die grote wagens op je af zag komen. Het zicht was vrijwel 0 dan. Afijn we haalden de grens met Finland die ligt bij de brug over de De Torne älv (Fins: Tornionjoki; Noord-Samisch: Duortnoseatnu) is een rivier die van Noord-Zweden naar Noord-Finland stroomt, om in de Botnische Golf uit te monden.
We pakken de brug en worden verrast door n grensbord Finland. De temperatuur verloopt snel van min 20 naar een min of meer aangename temperatuur van min 8 en hoe verder downwards hoe “warmer” t wordt. We gaan op zoek naar iets te eten, maar ervaring leert dat je dat niet moet uitstellen hier. T meeste sluit namelijk als men t zat is.
Heerlijk relaxt maar niet voor ons. Uiteindelijk. Na zat kms zoeken n bord met pizza. Ruud bestelt voor ons. Er arriveert na enige tijd n m2 pizza en we krijgen er 4 maar 2 was al genoeg achteraf gezien. Maarja beter te veel dan… etc.
Nadat we de buik vol hadden gestuwd gingen we met n heedoe weer op pad. Inmiddels besloten om het dorp Nivala te bezoeken en dank via Tuija n hotel beland. Waarschijnlijk de enige hier. T was na n reuze pizza door naar Nivala. Daar werden we oppgewacht door de pers. De rit van weer 650km was erg heavy. We hébben vervolgens de rit voltooit over ijs sneeuw en goed navigeren. Pizza erin en gas en na t interview n biertje in Nivala
Tot morgen de laatste dag! Met dank aan Tuija nu slapen na n kort en toch te lang verblijf in de enige kroeg en in t enige 4**** hotel. Leo hopelijk niet om 3 uur onder de douche staat omdat hij denkt dat t 7 uur is. 💪🏼👍🏼 😘 en n 💋 voor Tuija.
