Het is bijna altijd feest met een reis van de highlowrangers….
Van de zebrabar richting het zuiden.
7-3-2020 7.30
Verslapen
Jezus ik word stijf wakker in mijn klamboe. . De herrie van de zee zorgde voor slapeloosheid. En 20 dagen motorrijden eist zijn tol. Oja één vrijedag gehad. De cicaden hebben me ook nog wakker gemaakt, wat een herrie kan zo een klein klere insect maken. Mijn medestrijders zemelen over onze ambiance. Bed was van beton, kamer bloedheet en geen stroom het hoort bij Afrika.
Vandaag weer een lange dag voor de boeg. Misschien betere wegen. In dit land mag je niet roken en alcohol drinken. Gisteravond hebben we daar weinig van gemerkt maar we zitten in de middle of nowhere en dan mag het wel.
Wifi werkt niet en de koffie ook. De kwabbernoot weigert nog steeds.
De honden blaffen van de apen in de bomen.
Naast ons zitten een paar Spanjaarden die met Honda Afrika twin naar Dakar rijden. Ze vertelde over de moeilijkheden in Mauritanië met tanken. Als je met een lege tank een dorpje binnenrijdt en er is wel benzine ben je aan de beurt natuurlijk.
De Spanjaard heeft koffers die uit zien als je jerrycan maar daar zitten zijn pantalonnetjes in i.p.v. benzine. Rare jongens die Spanjaarden….
Je tankt blubber benzine ook nog en moet je maar hopen dat ze er niet in gepist hebben. De prijzen worden ook aangepast en je betaald 5-6x meer. Wij niet want wij hadden Sidi die zijn geld dubbel en dwars waard was.
Ze weten dat je geen keuze hebt, als je en strand je auto of moter moet achterlaten is hij gestript of weg. Wij hadden constant minimaal 100 l benzine mee in jerrycans.
Om 9 uur rijden we weg, een steppenarend begeleid me een stukje en laat toont zijn formidabele snelheid en wendbaarheid zien. De boerka is uit hier. De dames lopen in prachtige kleurrijke gewaden als Naomi Gambell. Ze oefenen met 50l water op hun hooft en lopen ook zoals ze dat niet hebben. Zelfs presteren ze het om een grote zware aluminium pan elegant te dragen. De wereld is een totaal verschil met 100 km terug Mauritanië. Nu knutselen want er is een schakelpoot afgebroken van een yamasuki.
dat we er levend uit kwamen was een wonderen 40+
15.00 verdwaald
Ik zit onder de enigste acacia in de omgeving. Ton is ingestort. Niet vreemd, het is 50gr en we rijden door de fez fez
En we weten niet waar we heen gaan.
Ik passeer mijn bandenspoor voor de derde keer. Barre neemt het over van Ton. Robin is bij hem en mag voor zuster clivia spelen. Er vallen wat ongewenste woorden door de emoties. De rest van motoren staan op ontploffen. Als ze uit zijn krijgen we ze nooit meer aan. Mijn is net afgeslagen en hoop dat door de afkoel hij straks starten wil. En hopen dat de rest wat stationeer draait niet ontploft.
De letters waren levensgroot…
De lammergier cirkelt al boven me wat een ik een slecht voorteken vond, of hij het rook….
Ik hoor de zes cilinder aankomen gelukkig. Hopen dat onze Tonnie hersteld is.
17.00 uur
Ik was aan de beurt om oververhit te raken. Het licht gaat gewoon uit. Je kan niet meer sturen in de fez fez en je ziet stromende bergbeken en watervallen in een regen van vuurpijlen. Reed bijna een kameel vol voor zijn raap. Gelukkig was het fort van de woestijn zo slim om zijn slome draf te versnellen voor ik hem er raakte..
De mannen brachten me bij met koude doeken en cola en na 10 minuten kwam ik bij. Ton was ook weer hersteld gelukkig!
We gingen terug naar het dichtstbijzijnde dorp en vroegen om een inwoner die ons uit de nigus begeleiden. We beloofde hem een maandloon en hij hielp ons uit de rag.
we laten de motoren aan omdat aanslepen niet meer gaat in het aan met als gevolg dat de olie gaat koken en boemmmmmmm!
We hadden er nooit uitgekomen zonder zijn hulp.
Na 150 jaar hadden ze bij toeval onze gemummificeerde kadavers gevonden. De woestijn is kogelhard.
Zover kwam het niet gelukkig.
Enfin we waren er nog niet….
een klap die 5m olie spoor gaf en niemand beschadigde gelukkig!
Tijdens de stop dat ik gelapt werd ontplofte er een yamasuki. Grote klap, overal olie en de begrafenis kon geregeld worden. Geen foto’s gemaakt want ik was nog in sterrenland.
Meer hoef je eigenlijk niet
Het zou een eenvoudige rit worden over vlak zwart asfalt maar we moesten hem natuurlijk aftikken. Daar zijn we verlopig van genezen dat aftikken. Een legendarische uitdrukkelijk van onze generaal wat ons geweldige belevenissen bezorgd heeft en wat nu stijlvol faalde. Het kan vriezen of dooien….
Nu zitten we in een redelijk hotel met zwembad en een goed bed. Wat kan het leven toch weer mooi zijn na een dag van ontberingen die nog niet helemaal vergeten zijn…
Morgen kijken naar de gestrande motorfiets!
21.00 uur Robin heeft zijn achillespees gescheurd met aankicken van de moter. De motor sloeg terug tegen zijn voet aan. Evengoed nog een stuk doorgereden tot het niet meer ging. Nu word het morgen passagier spelen in een auto. Niet leuk allemaal.
Ruud, Alex en Rik zijn klaar met de motor. Er is geen hoop voor de motorfiets. maar we hebben er nog een ,alleen in onderdelen. Dus morgen het record verbreken Yamaha in elkaar zetten verbreken. Het word vroeg op dus want in de brandende zon word het een tranendal. En morgen laten we de uitlaten lassen van de Mavericks. Kortom het word weer een druk dagje..
We hebben de hitte en de zwaarte van het parcours onderschat dat is duidelijk. De sahara is gewoon een hel als je hem onderschat en dat hebben we toch een beetje gedaan. Morgen weten we in iedergeval hoe het niet moet.
case
