The long way down tussen de Baobab
8-3-2020
Gisteravond heiniken gedronken in het land waar niks mogelijk is? Na 20 dagen afwezigheid van Freddy smaakte ze prima. Heerlijke koele avond met je maten om een ronde tafel de dag door te nemen. Robin had het gehad en bleef in zijn kamer. Hoeft vanmorgen niet vroeg op.
9.25 hij loopt!
De handigers begonnen met een Heineken hooft om 6. 00 en om 9.16 liep de yamasuki!!!
Huzarenstukje duidelijk!
Mijn strijders doen er luchtig over maar om 7.00 zie ik een berg moeren om een moterblok liggen. Maar gestaag doorgaan als in een operatie kamer gingen 2 monteurs en 3 coassistenten door tot er geen moer meer lag. De puzzel was af. Toen het moment suprême: doet hij het of doet hij het niet? Één trap was nodig en euforie in de club!!!
Met Robin iets minder goed nieuws. Achillespees in tweeën. Dat word nog 5 dagen slepen. Of iets anders we zien wel. Nu ontbijt voor de zwoegers. De begint weer te branden dus lekker dat dit achter de rug is. In de zon sleutelen is als de hel in de Sahel. Het hotel is goed maar bezet door dames. Deze dames lopen met een arrogantie rond waar je flauw van word. Het schijnt normaal te zijn omdat alles draait om de dames. De mannen zitten in de beveiliging of iets dergelijk. Ze slapen overdag en nachts ook.
11.41 lekke band
Er zijn erger dingen. En bij de gratie God gebeurde het in dorpje met een dikke boom waar we onder kunnen plakken. We komen er achter de kwabbernoot onze compressor ook gejat heeft. Het dorp heeft een banden man. We hadden al weer twee kilometer gereden.
Alex is op pad met Ron en wij zitten op een bankje sterke verhalen te vertellen. Nog 264 km te gaan
11.56.
De bandenspecialist krijgt de binnenwand er niet in. Ruud word opgehaald en de bandenplakken word voorzichtig in een hoek gegooid en Ruud doet zijn ding. Wij zitten nog steeds op het bankje. Km stand ongewijzigd.
16.11
Gewasboard en uitgedroogd
43gr is teveel gewoon.
De eerste 60km was er een zonder bocht en asfalt. Dus volle pijp grevel en zand en wasborden. We rijden met 80-100km per uur en dan zie je niks meer omdat je zo in het zand hapt. Ik ga van het snelheid af en vergaap me aan de enorme beobap bomen oftewel de apenbroodboom. Sommige hebben een omtrek van 30-40m. Ze zijn 9 maanden kaal, nu dus. De bosjesmannen geloven dat de goden ze vanuit de hemel op aarde gegooid hebben.Het lijkt of ze op hun kop staan. De wortels omhoog en de kruin in de grond.Toen Hannibal over de Alpen trok met zijn olifant waren deze bomen al 1000 jaar en meer oud.
De steden worden een steeds chaotischer en vuiler. Het lijkt of er algehele wetteloosheid heerst. In de dorpjes is dat niet. Het beton maakt plaats voor ronde adobe huisjes met rieten puntdakjes.
Ton reed lek.
Maar de nieuwe band de Tonnie kreeg had een afgeslepen vlak en hij stuiterde op de weg. Stuurde de bocht door of hij een vol geladen Scania vabis reed zonder stuurbekrachtiging. Geweldig om de zien maar Tonnie dacht daar anders over. Nog een band verwisseld. Binnen 10 mn weer rijden, het gaat steeds sneller!
Robin ligt achterin opgebaard en kan niks doen. We zetten hem straks in het zonnetje kan hij drogen. Nee niet leuk natuurlijk. Morgen in Gambia naar het ziekenhuis toe.
We hebben Dakar rechts laten liggen. Het mythische van deze grote stad is er al lang niet meer. Het is een heksenketel van 1.000.000 mensen met nog eens 3,5.000.000 er om heen. Cholera en typhus uitbraken zijn aan de orde van de dag en doen het niet. Dus rijden we door naar de grens en ergens ervoor stranden we in Soukouta.
Was moeilijk te vinden , we zitten achteraf aan de rivier in een nationale park.
De omgeving is groener geworden en het park waar we een nacht blijven heeft bloemen! En een zwembad maar ook koude pils! Een kleinigheidje alleen. Er zijn 100 vrijstaande huisjes die fraai gedrapeerd langs de rivier staan. Tot zover gaat het goed. Alleen is de benummering op zo manier gedaan dat je een half uur nodig heb om je plek te vinden . Mijn medestanders kun je in Holland hun ongenoegen horen uiten!
Morgen de laatste run!
case
