Einddoel Gambia! maar niet zomaar natuurlijk.

9-3-2020.   21gr/ bijna!!!

Gambia!

9.00 uur rijden we weg, het einddoel in zicht. Het zou een makkie worden…  Maar zoals de hele trip is niks een makkie. Luister maar;

De laatste benzine uit de jerrycan en rijden maar. Na 8 km doemt de grens op. Het druk en hectisch. We worden omsingeld door een horde ontheemde jongens van 5-8 jaar. Ze hebben een kom en bidon bij hun, waarschijnlijk ook hu enigste bezit. Senegal laat ons gemakkelijk gaan maar toen Gambia. Kantoortje in kantoortje uit. Toen kwam er een kwabbernoot die de auto’s wilden controleren. Wij stemden toe natuurlijk. Hij wilde niet alle bagage bekijken en vroeg of we medicatie mee hadden. De helft zij ja en toen begon het gezeik. Ton het maagzuurremmers mee, Barre paracetamol met coffeïne en ik had een ding mee wat niet op mijn reisdocument stond.

Leve apotheek heylo??

De kwabbernoot liet me zien welke straffen er staan op illegale medicatie. We konden tot 3 jaar lik krijgen maar het begon bij 450€ de man. We bleven nog rustig. Vraagt die druiloor hoe we dachten dit op te lossen? Ik sprong uit mijn vel. Ik betaal je geen stuiver snauwde ik hem en Ton er overheen we bellen de consul!

Ton wil weglopen maar word gesommeerd terug te gekomen. De corrupte ambtenaar begint weer een onsamenhangend verhaal op te draven en geeft de medicatie terug? Hij wilde wel een cola hebben, ok ik haal cola. Tenslotte was het onze schuld zelf en als dat goed te maken is met een cola ok. Toen nog de kentekenregistratie, weer betalen en we mochten gaan. Ik zit naast Leo en vindt het niet erg eigenlijk, het is weer dik boven de 40 Gr. Dat zal snel veranderen….

Na 10 km gereden te hebben stoppen we voor een cola en feliciteren we elkaar dat de goal gehaald is. Komen nog een paar moeizame controle tegen met zwaarbewapende militairen, welkom in Gambia, de glimlach van Afrika?

Na weer 10km moeten we over de rivier de Senegal.

Ervoor belanden we in een heksenketel die Afrika heet. We rijden verkeerd,we rijden een overvolle taxicentrale in met zijn alle….we keren om in een marktstaat en staan vast. File! Dat was een tijd terug duidelijk. Ticket kopen gaat alleen met Gambia geld dus eerst wisselen. Op straat krioelt van de wisselaars die tegen zeer gunstige koers wisselen….

Halfuur verder hebben we de tickets en een half uur verder rijden de motoren de ferry op. Alex kreeg een half uur later de tickets van Ron waardoor wij niet meer wisten of hij een nachtje bleef of dat hij mee kon. heerlijkheid….

Dan wij nog. De temperatuur stijgt en de irritatie van de staatverkopers ook. Na een uurtje gekookt in het zonnetje vonden we bijna een plas water i.p.v. Leo. Robin was al overgegaan in vloeibare vorm. Hij mompelt wat tegen de suppoost dat een afspraak in het ziekenhuis heeft en voorrang heeft. De suppoost kijkt wazig en we wachten maar weer. Dan eindelijk vertrekken de motoren en wij mogen de volgende pakken. Dat was dus 2 uur doorbrengen in de heksenketel van Afrika. De straatverkopers worden opdringerig en je raakt geïrriteerd. Ook hier fixers die je er snel door de rij heen loodsen wat niet gebeurd en als je niet oppas betaal je iedereen teveel. Dan eindelijk de boot op. Dat is dus wie het hardst duwt wint, nog meer irritatie… Leo staat vooraan en moet met zijn jeep de helling op om hem te laten zakken. Bam! De helling lazert naar beneden en iedereen kan erop. Hij wordt volledig gevuld deze oude ferry van Zeeland over de schelde. Nu een stukje varen.. we hadden de boot gemist dat was duidelijk….

18.05 Banjul/Kolonel

Bootje varen kosten een uur. Als haringen in een ton zo volgestouwd is de boot. Mensen, trucks, stukgoed maar ook levende haven. We varen een nog grote heksenketel in genaamd Banjul. Dit is wel veruit de grootste dependances van Anema trucks. Onafgebroken rijen met absoluut afgeschreven trucks. En wat er rijdt braakt meer roet uit dan de hele hoogovens bij elkaar. Ons resort ligt gelukkig buiten de stad want Banjul is een industriële stad waar je niks te zoeken hebt. Om er te komen rijden we er dwars door en staan ook nog twee uur in de file. Ik was vergeten dat het mijn beurt was om in de auto te zitten en met een leren broek aan was dat weinig comfortabel.

Eindelijk we zijn er, we hebben het gehaald wel met één moter minder maar dat geeft niet en 350kg minder aan onderdelen….

Nu bijkomen, morgen de Moters verkopen en T-shirts/onderbroeken/sokken kopen!

We luisteren naar Bob Marley en drinken een koud glas bier tussen de apen.

Dit zijn toch de trips waar je van droomt. Als iedereen het overleeft en onze vriendschap er alleen maar beter op geworden is kan het niet beter !

Yes!!!!!

case