Nouakchott vertrek richting Senegal

10.30  24 Gr

Maverick loopt weer!

Robin is met zijn collega’s op pad voor verdere afwikkeling.

Daar aangekomen blijkt de inspecteur niet te kunnen schrijven. Robin vertelt wat er op zijn papieren stond en vervolgens stampt hij het vol met stempels, twee uur kwijt.

Wij zijn ondertussen met de fixer aan het communiceren over het verloop van de grens passage.

Alle kentekens en paspoort worden gemaild zodat het iets sneller kan gaan.

Nu zoeken naar een overnachting daar in de buurt van het einddoel.

Niet zo eenvoudig als het lijkt. Het gaat niet om de sterrenstatus dat begrijp je wel.

11.00 uur rijden we weg, pfff

Ondertussen is het 40+ geworden. De volgende 150km gaan dwars door de Sahara. Het wordt zinderend heet. Iedereen rijdt met zijn jas aan voor bescherming tegen de zon. Zonder is het niet te doen. Ik rij zonder handschoenen en het lijkt of ik ze was in te heet water. Mijn nagels doen pijn van de hitte.

We rijden Nouakchott uit de vuilnisbelt in. Net zoals in alle ontwikkelingslanden is de afvalverwerking een drama.

Een enorm gebied is volgestouwd met afval en daar blijft het. Ik bedoel door de wind waait het een kant op.

Verder rijden we langs de kust naar beneden en rijden we recht de Sahel in. De schaarse bewoning verdwijnt tot er alleen nog maar zand is.  En de hitte neemt alleen maar toe. Na 100km vinden we een schuur die koude cola heeft en chips. Dat is nodig ook want de hitte sloopt je totaal. Het laatste stuk rijden we door een natuurpark. We rijden door uitgestrekte moerassen en enorme slechte wegen. Door de herrie van de motoren vliegen er enorme wolken vogels omhoog. We moeten om de everzwijnen en herten heen. Boven ons vliegen adelaars. De wegen zijn eindeloos recht. De yamasuki is hier in zijn element. We rijden door de enorme ruimtes van riet en water. Terwijl de Sahara ernaast ligt. Ik had visioenen naar water en sloten en dacht dat niet meer te zien voor ik thuis ben. Direct na het park vinden we een camping. Gelukkig staan de tenten al klaar. Het is 19.30 als we binnen rijden. We maken een groot kampvuur en drinken Mauritanië ’s whisky oftewel Engelse thee met veel suiker.

Het is aardedonker om ons heen. Het licht is uitgevallen en de sterrenhemel is fantastisch. Gelukkig is er een douche en kunnen we het stof afspoelen. Ik hoor net dat er eten gemaakt wat betekent dat we de blikken met doperwten dicht kunnen blijven 

case