Etappe 2 Dag 3
Gisteravond Nederland – Duitsland gekeken in een cafe met diner. Over de wedstrijd zullen we t maar niet hebben. Na een prima nacht slapen in het middeleeuws hotel in Riga, ontbijt met n eitje, weer op pad. Het enige nadeel was een lauwe douche.
Ons doel was om Polen te bereiken. Na Letland kwam Litouwen. Tja wat moet je er van zeggen. De huizen zijn oud en vervallen. De wegen t zelfde behalve de stukken die door Europa zijn gesponsord. De mensen zijn vriendelijk en behulpzaam. Een en al asbestdaken zoals eerder genoemd. Het eerste gedeelde van de 600 km van vandaag was vlak en saai. Na Letland Litouwen in werden we aan de grens door grenspolitie gecontroleerd op papieren. Hier zijn de grenzen dus nog onder controle binnen Europa. Maar verder geen gedoe en we mochten verder.
Pas in Litouwen tegen Polen werd het iets meer heuvelachtig. Een beetje een Noord Frankrijk idee, alleen dan met grauw en nat grasland. We reden richting Polen en hadden de snelste route gekozen langs de kust. Maar wat we even vergeten waren was dat Rusland na de wereldoorlog een stukje oud Pruisen had geannexeerd omdat ze graag een haven aan de Poolzee wilden hebben. Ze doopten Koningsstad om in Kaliningrad en smeten de rest van de Duitsers over de grens nadat ze tussen 45 en 47 er zo’n 1 miljoen vermoord of uitgehongerd hadden. Sinds die tijd is het een enclave, of eigenlijk exclave van Rusland. De grens passeren ging m dus niet worden. Een visum en autoverzekering hadden we niet geregeld dus reden we maar om.
In Litouwen in asbestdorp met soep gepicknickt met een benzinebrander die iets te enthousiast spontaan begon te fikken. Nadat we een halve hectare grasland afgebrand hadden lukte het om de erwtensoep en tomatensoep te ontdooien en warm te krijgen.
De pannetjes en lepel door Ruud schoongemaakt zo goed als t kon. Niet vergeten thuis toch nog ff n soppie te geven. Onderweg zagen we een roerlepel tegen t voorruit plakken. Die had Ruud even tijdelijk geparkeerd. Kennelijk toch niet schoon genoeg want hij bleef keurig plakken en na 20 km snelweg konden we eindelijk stoppen om m binnen te halen.
We verlieten rond een uur of 14.00 Litouwen en reden Polen in. Daarvoor reden we zo’n 15 km door een plaatsje met kinderkoppies en daar verloren we ongeveer 100 kg roest en spekvet door t getril. De uitlaat van de Mav van Barre en Robin begon nu wel heel erg lawaai te maken en t leek op een zware 12 cilinder. In de auto was t geluid niet te harden. De resonerende zware bromtoon deed je vullingen uit je kiezen trillen en dus op zoek naar een garage. Langs de weg stond een bord en op een terrein wat autobanden dus daar geprobeerd. En ja hoor, een brug en de korte Mav erop en Ruud met uitlaattape aan de gang. Wat een aardige mensen zeg die Mark en zijn vriendin. Mag je gratis gebruik maken van de brug en kijgen we nog een grote plastic tas gevuld met koeken mee. Geld wilden ze niet hebben maar gelukkig namen ze uiteindelijk 20 euries aan. Groepsfoto gemaakt en website en 6 blikken Amstel achter gelaten. Rijden weer en ongelooflijk hoe stil het kan zijn in de auto. We konden eindelijk elkaar weer verstaan. Maar die vreugde duurde helaas maar een 100 km want toen kregen we via Leo het bericht dat de tape als een vliegengordijn onder de auto hing. Bij een Nissandealer mochten we van de baas op de brug nadat Barre de doos gebruikte oordoppen had getoond. Dus de uitlaat met tape en offshorespul en ijzerdraad gefixt door Ruud. De stilte was weer teruggekeerd. Inmiddels hebben we dus uit Finland alweer 4 landen aangedaan en Polen bereikt. Morgen wordt het rijden naar Poznan. We hopen daar iets leuks te gaan doen want deze dag was vermoeiend en saai met de vrachtauto’s en brokken snelweg.
Het zonnetje maakte veel goed tussen een regen en hagelbui door. Een dag zonder sjeu kan je t niet noemen want t blijft apart om door vreemde landen te toeren, maar op zomervakantie gaan we hier niet naartoe.
Slaap lekker en wij nemen nog een biertje aan een meer in De Smetekbar in Elk.
Tot morgen.
