Via de kolenmijnen naar de oude stad Barichara 11-2-2023
Dag 12. 11-2-2023
Van el cocuy naar Barichara.
De wonderen zijn de wereld niet ; we kunnen kiezen uit 75 hotels ipv een stofhok…
Misschien vandaag weer warm douchen…
Staje van 7546 inwoners en ligt op 1280m hoogte.het hele stadje is culturele erfgoed.
Het heeft een mysterieuze kerk; kathedraal van de la inmaculade conception oftewel de onbevlekte ontvangenis. Vroeger konden dat soort dingen gewoon. Hoef je nu niet meer mee aan gekomen!
Met zonsondergang kleurt hij van rood naar oranje. Is verder eenvoudig interieur
Het ligt aan het centrale plein met uitzicht op het oude koloniale centrum . Met staten van kasseien en lage wit gestucte huisjes met groene houten kozijnen.
En zowaar weer eens leven in de brouwerij!
Kortom een geweldige plaats voor een rustdag. Onze verschraalde derrière zijn aan appelmoes. Het vreemde ervan is dat hij meer gaar hij word hoe pijnlijker het word. Iets van op een moment is het klaar met de pijn het kan niet erger maar dat is dus lulkoek.. het wordalleen maar erger..
Dus een dagje bijkomen is op zijn plaats!!
Barre is ook weer thuis van weggeweest en loopt nu waarschijnlijk Helma te irriteren…..
Ook dat komt weer goed.
Hij vertelde dat hij 20 hechtingen heeft en geen gips nodig heeft. Dankzei de pen is zijn been direct stabiel.
Over 14 dagen mag hij het voorzichtig belasten. De rit naar huis was een hell maar je gaat naar huis toe dat hielp.
Nu iedere dag fysio. De zuster is aan huis en heet Helma, ehhh Helga of Helma….
Genoeg grapjes over de erfenis, de rit vandaag!
We kropen onder het dikke dekens vergaten te douchen om te ontbijten.
Onze kep zat strak in het gelid te wachten op ons gelukkig weer.
Alles weer redelijk na een dagje water en brood
Het werd weer een geweldige top dag, geen zwarte pistes maar redelijk te doen.
We zouden naar een kolenmijn gaan maar helaas was het te ver weg .
De planning was te strak dus we kwamen uit bij een distributie centrum .
Het geregende in de bergen dus geen stof en zand dit keer.
Dat was veranderd in terra achtige blubber wegen met hier een daar kleine zwembaden.
Dus de achterrijders had dikke pret om de voorste, Appie dus, die probeerde salto’s met dubbele flikflak te maken.
Ach je neemt hem mee, gun je hem het beste.
Watervallen, volop kleine mooie dorpjes, we waren de hell van gisteren snel vergeten!
Na de lunch werden we getrakteerd op een 100 km lekker asfalt.
Vreselijk veel vrachtverkeer maar blijft toch geweldig de dikke 12 cilinders te horen.
Vechten om die dingen in te halen met de paar lullige pk’s van onze vermoeiende ijzeren paarden.
Was een geweldige dag alles heel en standaard staat uit dus … tijd voor een pilsje en Barre in dromen land door soort Borrachera aftreksel wat ze je hier zouden geven. Bij ons het zelfde effect maar dan uit laos..
Hoe is het mogelijk weer
Buenos noches hombre en Hasta la vista
esac