Home sweet home!

Allerlaatste dag van onze Afrika trip

13-3-2018

Het wordt weer bloedheet vandaag. Nachten niet onder de 29gr.

Eigenlijk is het wachten tot we vertrekken naar home.

Voor de ergste hitte kopen we nog wat snuisterijen. Maar er is niet veel en we zijn gauw klaar. Ton werd laat wakker en om 11 uur vertrekken we naar de echte markt in Banjul.

Het werd heter en heter en na een uur file leed bereiken we de markt in het centrum.

De taxichauffeur begeleid ons wat we zoeken, een paar batik doeken. Ook dit was niet onze stijl. Shirtjes voor de kleinzoons werd ook niks, als je ernaar keek viel het al uit elkaar

Terug naar onze resort. Het wachten op het eten duurde veel te lang en alles bij elkaar was het een wachtdag waar je gek van werd. Einde middag werd de laatste jeep betaald en dat was eindelijk afgehandeld. Paul kwam langs voor de motoren te verkopen en te verplaatsen zodat we daar ook vanaf waren. Paul is een Noord-Hollandse kraan driver met een roemrucht verleden. Hij kan praten als Brugman en we luisteren geamuseerd naar zijn levensverhaal. De laatste keer aantrappen, de start procedure, en we rijden de motoren naar zijn bedrijf. Toch een vreemd verhaal dat je moeite hebt met afscheid nemen van een brok gedateerd ijzer. Ze hebben ons toch bijna 7167 km ver gebracht in de meest extreme omstandigheden. Nu nog een laatste prestatie om er nog geld voor te beuren zou helemaal geweldig zijn. Maar nooit meer een moter met een Kickstarter en zeker geen een cilinder.

 Bij zijn compagnon nog meer verhalen over de chaos die Gambia heet. Paul zijn meisje is politieagente. Wat we allemaal te horen krijgen over de corruptie is niet normaal. Ik wil het graag vertellen om die ellende in de wereld te gooien maar dat kan simpelweg niet. Paul en zijn meisje zouden daar last mee krijgen en dat kan ik ze niet aandoen.

Maar dat het volslagen debiel is is duidelijk.

Thuis breidt het corona virus zich gestadig uit. We zijn 3weken van nieuws verstoten geweest en het is veel ernstiger dan we vermoeden. Ons welkom feest bij Café de Wit in Heiloo gaat niet door. Onze burgervader heeft beslist dat er niet meer dan 100 man in een ruimte mogen. Lege voetbalstadions tijdens de halve finale voetbal. Behalve Engeland dan. Van ons zal ook eenieder er last van krijgen. En de winkels die leeggekocht worden omdat de aanvoer stokt. We konden nog zowaar naar huis toe vliegen gelukkig, maar hoe lang duurt dat nog voordat dit ook stopt…

We pakken onze koffers voor de laatste keer en vertrekken naar het vliegveld van Banjul

Langs de rijen halfvergane vrachtwagens, de stoffige wegen en de middenstanders die op een stuk plastic speelgoedautootjes verkopen, ik noem maar wat op.

Onze trip was episch. Als erop en eraan, helaas liep Robin een kwetsuur op en hopelijk, natuurlijk, komt dat weer goed. Maar de jongens onderling was top. We vertrokken als een groep ongeregeld en kwamen terug als een geoliede machine.

Bijv.; Rik die de materiaalman was en alles wist te vinden. Zeer belangrijk als ieder vierkante centimeter benut is., 

Ton die als iedereen het opgegeven had de taaiste moter aankreeg en wat was dat belangrijk, 

Ruud als de ongekroonde oplosser van alle mechanische problemen, 

Leo onze boekhouder die vlekkeloos alles inde en weer uitgaf. En tevens de diverse vreemde valuta regelde.

Alex ontpopte zich direct als mede technicus naast Ruud en waren een aanvulling van elkaar, Barre zorgde voor het tuigwerk op de auto’s en was de coassistent naast de mechanicus, 

De dominee was natuurlijk onze vrije doorgang expert. Kon zo praten met de militairen dat we zorgeloos door konden constant, 

Ronald natuurlijk hetzelfde als Ruud en Alex en altijd te vinden waar technische hulp nodig was,

 Stengeltje was onze eeuwige optimist die in zware tijden zorgde voor de juiste spirit en speelde voor madmax met de verlengede Maverick, 

en ik ja wat deed ik eigenlijk oja verhalen proberen bij te houden van alles wat we beleefde En ik zweer het je ik heb niet eens 10% opgeschreven wat we beleefde. Er gebeurde gewoon teveel en anders zouden de verhalen ellelange worden.

Kortom onze reis was weer een feest!

Op naar de volgende trip.

Case