Het land van de Kasba en de lekke banden

door · februari 23, 2020

Zondag  23-2 

Beni mellal  6.30

Stuwmeer boven Marrakech in het ochtend gloren.

Verslapen! Niet dat mijn maten dat er er vinden. Ruud en Ronald hebben geen moeite met vroeg op gelukkig…..

Alleen er wordt geklaagd over het te vroege wakker worden of het 3 uur is. 

Allah wordt aangeroepen en dat kwam goed uit. 

Ruud verteld een anekdote over zijn tijd in Oman. Een bedrijf dat zijn contract kwijt was verwisselde het bandje van de minaret met een tape van de Stones. Voordat ze bij de uitknop waren was de Satisfaction al 5 x langs geweest. Heel Oman heeft het er nog over. Geweldig toch.

Het stel compleet

Ons hotel is een verademing vergeleken met gister. Daar was het de Middeleeuwse met een koelkast.

Nu gewoon douchen waar warm water uit komt, normale toilet heerlijk. Jammer dat ik nooit opgelet heb tijdens de Franse les.. We zitten te ontbijten tussen de Fransman. Dat ze zich nog durven te vertonen hier na alle ellende uit het verleden, het lijken net Hollanders met boter op hun hooft in Indonesië 

Straks weer op pad. Rob heeft de volgende kamer al geboekt om gedoe te voorkomen…

Het materiaal houdt zich goed. Wat olie bijgevuld en daarbij blijft het. Op wat standaards na en plastic spatborden die er gewoon aflazeren. Rudi probeert zijn yamasuki liggend aan te trappen wat mislukt. Het enige mindere is het ontbreken van de startmotor.

In de dorpjes zwaait iedereen naar ons. We zijn een bezienswaardigheid. Begrijp het ook wel. Hun dorpjes zijn een jaar terug voor zien is van stroom. Gister hebben ze de film Mad Max 2 gezien en plotseling rijden dat door hun dorp? Crossmotoren met vreemd uitgedoste berijders en voor en achter een jeep volgestouwd met niet eens koelkasten? Barre en Ron rijden in de Amerikaanse Maverick achteraan. Raam open en elle boog uit het raam, zwarte zonnebril en op en ongeschoren gemeen kijken. Het is ook net een tarentino film set. We zijn beroemdheden maar daar zijn we aan gewend.

het was erger dan het er uit ziet

Ok de rit vandaag:

De atlas die ons drie dagen vergezeld heeft gaat ons verlaten.

In de plaats komen okerrode valleien bezaaid met minipalmen, bloeiende camassia, geknechte jeneverbes en olijfwilg terug.

Marokko verveeld nooit.

Mijn strijders zijn nu een band aan het vervangen en kan ik alvast mijn verhaal schrijven. Ze lopen allemaal rond de Jeep spullen te zoeken die verspreid verdeeld zijn. Ik trek me even terug en laat ze maar, het komt allemaal goed!

Onderweg lag de Rossi van Marokko op het asfalt geplakt en reden we wel 1 km rustig aan…

We hebben besloten om Marrakesh over te slaan. Dit toeristenoord hebben we al vaker bezocht en heeft niks meer met Marokko te maken. Geen behoefte aan zogenaamde slangenbezweerds en andere dierenleed en of namaak plastic. Als iets zoekt vind je het ook op zaterdag in Beverwijks bazaar.

Dames als je ze ziet kunnen onvriendelijk zijbals je wilt fotograferen

Nu 19 uur en weer gesloopt we zitten in de lage atlas 50 km buiten Marrakesh.

42173 Al Haouz het adres. Ansi ligt vlakbij.

Het is een sprookje. Er is een soort eendenkooi die kwaken. Volgens Leo waren het kikkers?

Bediening is top en er is koud bier en de douch is warm. Jammer dat we morgen weg moeten.Maar het doel is heilig voor ons!

case

Dit vind je misschien ook leuk...