Case Personal diary 2013

Vrijdag 1 november

19 uur hotel de blue horizon.
We zijn er weer na lang van weggeweest.
Er is niets meer herkenbaar,8jr terug ging je van het vliegveld naar de stad nog voor de helft door de weilanden ,die zijn weg dus de stad heeft het vliegveld ingehaald.
Het is spitsuur als we in de taxi stappen en gaan stapvoets richting het hotel wat midden in de stad ligt.
Ik stap uit en vermaak me met mijn Leica want het straat leven is boeiend hier.
De taxi,een Toyota s station,volgt me met de jongens op de achterbank als sardientjes in een blik zonder ketchup.
Na een uurtje wandelen overvalt me de drukte van zo een metropool en ik kruip weer dicht tegen de jongens aan,lekker vertrouwd want het is wel erg druk hier.
Jezus wat is het druk,het is hectischer dan India,het gaat minder snel en het zware verkeer is afwezig maar wat een chaos.
Mijn neus zit vol stof en ik was ziels blij met een koud Nepalees goedmakend bier.
In onze hoteltuin smeden we plannen over wat te doen allemaal en we beginnen met wisselen.
We collecteren voor een week en halen voor 5 jaar salarissen geld op.
Ruud ontfermd zich over de pot en komt met een kruiwagen roepies terug.Het is vies geld en het stinkt maar het werkt.
Ondertussen zijn de motoren nog niet aangekomen en alex die daar zich voor heeft ingespannen word zichtbaar onrustig en gaat bellen met hoogbegaafde Indiërs waar ze zijn.
Ik bemoei me er niet mee,het zal wel goed komen allemaal.
De avond valt om 18 uur en het is aarde donker,net als vroeger gaat de stroom op aggregaat en hebben we in ieder geval licht.
De temperatuur zakt naar 5gr en het word vochtig,niet dat wij daar last van hebben maar alles word klam.Ik ben naar buiten gegaan want onze kamer grenst aan de tafel waar mijn mede kompanen op een luidruchtig manier aan het plannen beramen zijn.
Concentratie is niet optimaal maar het plezier is er niet minder om.
Inmiddels word het eten besteld en het pils word weer aangevuld wat op zo een manier gaat dat de Nepalees er een kind van krijgt, maar hij schijnt het te begrijpen.
De mannen gaan aan de chateaubriand ,moet uiteraard bloederig en zal mij benieuwen hoe het morgenochtend gaat met het goddelijke live.
Ik durf niet…
De aankomst op het vliegveld was ook bijzonder;we maken een aankomst van een lama mee die nogal gelieft is was hier.
Het gaat ook nooit normaal hier,maar als je zo een ontvangst meemaak begrijp je wel dat je iets bijzonders meemaak .
Inmiddels krijgt alex tehoren dat de Indiërs die onze Enfieds brengen vast zitten in de stad en vandaag niet komen.
Morgenochtend schijnen ze langs te komen en Alex zijn neus krijgt weer kleur.
Alles leuk en aardig maar zonder die enfield word het toch een stuk minder grappig.Nu inmiddels gaat de discussie over het aankicken van de enfield die onze barre met zijn rokers hoestje toch aan het denken zet.
De verhuurfirma is inmiddels gearriveerd en het protocol word gewijzigd uiteraard.
We kopen de motoren en verkopen ze weer terug over 14dgn,vraag niet waarom maar het werkt in iedergeval.
De contracten worden getekend met een lichtgevende bril van rob de visser ,de stroom was weer uitgevallen en er moest minstens 16 x getekend worden en alles in twee fout.
Nu weet ik het niet meer

zaterdag 2 november

nu 1.00 uur in Holland 20 uur. Een avondje Kathmandu gezien op zijn westers.Het kroegen leven is als in Europa alleen koste 1 bier een dag loon. Dus je zit als tuinman tussen de jetset die het zich kan veroorloven om in een van de armste landen van de wereld zich in een saint-tropez te wanen . De disco is als in de 70 ;flikkerlichten met een house -beat,helemaal mijn ding. De mannen hebben een te hoog vrouwelijk oestrogeen gehalte en dansen het liefst met elkaar, mij best maar het is wennen dat je in een kroeg ben zonder vrouwen.
Rene Veldt was mee om ons de weg te wijzen in dit mierennest en omdat het dirwali-feest was en alles versiert was met lichtjes ging Rene mee en vermaakte zich prima. Wat dat betreft is het een echte gastheer en ontvangt ons met alle elan etc. Ondanks zijn zware val is hij scherp en vertelt vol energie over zijn nieuwe projecten en worden wij warm van de mens Rene Veldt. Hij hield een pleidooi over zijn doelen en ik werd moe van zijn strijd om wille vanher goede. In mijn ogen is er geen betere,moge hem direct heilig verklaren maar voordat het volk dat begrijpt dat hij er alleen voor de mindere is en niks anders word ik moe van.
Rene niet dus en ik vertelde dat ik een aantal keer op mijn bek gegaan was met een verkrijgen van sponsoring en dat ik daar moeite mee had. ik kan er gewoon slecht tegen als een mens zijn ziel en zaligheid in de weegschaal stelt voor zijn mede mens en de volgevreten kapitalist je gewoon botweg weigert om iets te geven van verworven kapitaal. Rene legde mij voor de zoveelste maal uit dat ieder het voor zich moet weten en je dat simpelweg niet kan dwingen maar ik kan dat niet nauwelijks geloven als je hier rond loopt.. Ook zoiets als dat je moet begrijpen dat niet iedereen het zelfde is en je de wijsheid van gandi moet begrijpen;nog altijd mijn held. Maar mijn vriend Mike vroeg waarbij het geld aan zou besteedde en kwam hij met heel goede idee als iets met vis vijvers ,maar dat verkoopt niet dus. Mike,ook niet achtelijk en begrijpt dat het volk resultaat wil zien van zijn gulle giften en wil duidelijke doelen en helaas heeft hij nog gelijk ook ondanks Rene zijn ideeën Met andere woorden het moet politiek verantwoord zijn verkoopbaar zijn;kortom je moet het zakelijk juist aanpakken en je gevoel los laten.
Nu 6.uur en Friso loopt te jammeren over walgelijke hoofdpijnen en dat hij geen aspirine mee heeft,gelukkig voor hem heb ik nog wat. Dan komt hij er achter dat het w.c. papier ontbreekt en hij daarnaar op zoek moet,ik laat hem effe gaan maar. Vandaag de motors halen die ergens buiten de stad staan in een truck omdat hij de stad niet in kan. Frits hoort de hele ochtend al motors en droomt dat ze er al ,onze lekkere dromer. Ondertussen rommelt het zo erg bij onze frits dat hij nieuwe aspirine kan slikken want die liggen in de wc,dan het volgende struikelblok de douche. Daar komt heerlijk ongezuiverd koud water en ochtend is ervoor onze frits om snel te vergeten. Nu ik nog…ben bang van koude natte spul. Buiten is het lawaaiig en het begint tot me door te dringen dat we niet in ollanda zijn. Het nepaleese gekoeterwaal heeft onlosmakelijk niets met ons thuis temaken. viva fritssie!!
Kathmandu 12 uur
oja was ik nog vergeten,maar rik is weer losgelaten ,de wijsheden hadden bedacht dat onze rik onschuldig was en zo is het.
Je hebt mazzelaars en mazzelaars dus.
En het aller laatste nieuws wat ik vanmorgen na 8l bier gister nog even kwijt was,was dat
de eerste crash een voldongen feit is.
Was een langzame crash met een riksja,durf het haast niet te vertellen.
De kolonialen van de groep te weten B.Dekker,R. Bruin en van W hadden bedacht dat ze ergens anders heen moesten,
dus een Nepalees op een riksja gecharterd en B. Dekker moest achterop.
Volgens mij is zo een ding voor 1 kapitalist gemaakt ,maar mike en Ruud in de stoel en barre achterop te bungelen.
De Nepalees kon kiezen of delen en zette het op een trappen wat niet resulteerde in snelheid maar wel in een salto mortel van de koelie.
De koelie werd gelanceerd als een katapult en hebben we niet meer gezien,barre lag onder de riksja te kermen van het lachen en van de pijn.
Het was ook een geweldig gezicht met barry eronder en Ruud en mike die op zijn kop lagen en er niet uit konden en met het voorwiel draaiend in de lucht
Na wat gediscussieer met de inmiddels teruggekeerde koelie werd hij vrijgekocht van smaad en sleepte we onze vermaarde aannemer terug naar het hotel.
De hoeveelheid alcohol deed het leed verdoven maar de zwelling zou voor flinke beperkingen zorgen de volgende ochtend.
En zowaar de alcohol boten ontwaakte en Barry strompelde de trap af waar Frits en ik inmiddels zaten te ontbijten.
Nu had de aannemer zich een paar nieuwe laarzen aangemeten die nog niet helemaal ingelopen waren.
Zonder zijn zwelling kreeg hij die laarzen al amper aan of uit dus dat was over.
Ik had mijn lievelings nike-air mee die volledig afgetrapt zijn en lopen als pantoffels,dus Barry blij.
Ruud heeft gelukkig voor iedere dag een operatie zaal aan medicatie en verband mee dus Barry nog blijer.nu wachten op de Indiër die met pech staat ergens tussen de grens en hier,zal allemaal wel weer goed komen.
zonde van het wachten,want de mannen beginne al weer onzalige gedacht te kregen over bier en zo,
ik sla effe over mijn aardbeving gevoel in mijn hooft is nog niet helemaal weg…15 uur we hebben de motoren eindelijk.
Met twee taxi ’s waarvan er eentje die wist waar de truck stond gingen we ze halen ,
uiteraard raken we die taxi kwijt en weet de achterste niet meer waar hij heen moet.
Andere taxi geschoord die het wel wist en ondertussen ontstond er een verkeersopstopping en werden we onkuis bejegend door de arm der wet.
Ik dacht dat ik onrustig kon zijn maar hier hebben ze het uitgevonden,sleutels uit de auto gehaald door de arm der wet en daar stonden we.
Met veel pijn en moeite en 100x excuses zetten we onze rit voort en vonden de koninklijke moterfietsen.
In een tata met een laadbak van 2m hoog moesten ze uitgeladen worden en vervolgens weer terug naar het hotel.
De benzine was er zo goed als uitduw we moesten tanken en lucht in de banden pompen.
Vervolgens door de chaos die Kathmandu heet weer terug.
Er was er eentje minder ,waarom is me nog niet duidelijk,en dat was die van barre .
Barre keek beteuterd naar ons hoe wij glunderend als kleine kinderen voor het eerst op een zundapp gingen zitten.Zijne kwam later maar dat vertelde nog niet toen..Ik ging achterop bij mike en barre op mijn koninklijke fiets.
Het was toch al niet zijn dag dus ik liet hem maar,nee hoor allemaal gelul .
Ik wilde foto’s maken dus kwam het goed uit allemaal.
Nu route bespreken voor morgen en dan naar de bbq.
20.00uur
terug van de crematies want dat bedoelde ik daarmee een beetje oneerbiedig eigenlijk.
Het grootste hindoe heilig dom ….is een groot complex van tempels en gatz (zijn een soort van oevers waar de ceremonies plaats vinden)
heilige mannen,sterfhuizen en nep sadu’s.
De middag stond voor een groot gedeelte uit wachten wat resulteerde in dat we pas om 17 uur aankwamen bij het heiligdom.
De mazzel was dat het kogelharde licht op een heerlijke manier verzachte en alles kwam tot leven;de kleuren dan wel te verstaan.
De macabere sfeer van schemerlicht,met brandende houtstapels met dode lichamen in de tolerante hindoe wereld is echt heel bijzonder.
Het heeft iets weg van apacolipso now maar dan zonder het negatieve daarvan.
Het valt nauwelijks uit te leggen eigenlijk;je moet het zelf ervaren.
Alles wat ik schrijf is een slap aftreksel van wat we gezien hebben.
Omdat we geen hindoe waren mochten we eigenlijk nergens komen,alleen van een afstand apies kijken.
Maar we gingen er wel heen mengde ons tussen de rouwende mensen en vroegen van alles waar we overal antwoord op kregen.
Echt heel droevig is ook niet want de hindoe gelooft in reïncarnatie en dat hij beter terug komt ,mits hij goed geweest is nu.
Ik kreeg zelfs een veer in mijn reet dat zo discreet fotografeerde,wat ik wel van tevoren goedkeuring voor vroeg en kreeg.
Eigenlijk trek ik me nooit ergens wat van aan met fotograferen maar niet met zulke heftige gebeurtenissen.
Het dirwallie feest is in volle gang en overal waren dansfeestjes en shows,het gaat wel volgens protocol en heel gereserveerd .
Als een verbranding over is na ongeveer 3 uur vegen ze de as de Ganges in en is zijn ziel gered,want volgens de hindoe is de Ganges meer dan heilig.
Tijdens die verbranding zorgt de oudste zoon voor het vuur en dat er niks overblijft.De rest van de familie zit er voor op bankjes zwijgzaam toe te zien hou
de zielsverwant opgaat in as.Dit gebeurt eigenlijk direct na het overlijden.
Genant detail;de sterfhuizen zijn er omheen gebouwd en zij die bijv nauwelijks geld hebben slijten daar hun laatste dagen.
Het kan ook jaren zijn want als de hindoe bedacht heeft dat zijn leven vervult gaat hij er al vast wonen.
Ook als hij nog kerngezond is en jong.
Dus al die uitgeteerde levende overblijfsels kijken met holle droeve ogen richting de kampvuren en weten wat hun te verwachtingspatroon is.
Met andere woorden hoe leg je een westerling uit die bang voor de dood is dat het niet zo erg is..
Nu 24 uur en we hebben een avond vol met verhalen achter de rug over het heiloo van vroeger.
Onze zorgeloze jeugd was voor ieder van ons goed,het ging over werk,kermissen,motorrijden ,kameraadschap en familie en harde porno.
Ongeveer alles waar het over gaat in het leven.
We aten met rene veldt in een restaurant wat vroeger deel uitmaakte van het koninklijk paleis met een vijver en een brug voor de toegang en een hele relaxte sfeer in de
Nepalese heksenketel,10 jr terug waren we hier ook al eens en verbaasde ons dat het dus wel kan hier.
Dat we ondanks Rene zijn pogingen om de prijs te drukken evengoed een pak geld moesten betalen zal wel Nepalese logica zijn,het zij zo.
De avond was top,wij dronken voortreffelijke wijnen op de flanken van de hymelaya dus moeten we niet zeiken.
Rene blijft een wandelende encyclopedie van Nepal en weet altijd wel een antwoord op een iets waarvoor het begrijpelijk word voor ons hoe het werkt.
Bijv over de invoerrechten op goederen die 150% over de prijs gaan,of de inflatie van de indiaanse roepie met alle gevolgen van dien.
Zijn tweede huis is Nepal hij voelt zich hier thuis en ik dat begrijpen wat betreft de rust en stresloosheid.
Niet de luiheid,stomheid en de uitzichtloosheid die hier heerst,want het blijft vechten tegen de bierkaai hier.
Maar Rene zijn werk is dan wel een druppel op de gloeiende plaat maar ieder mens is het waard om voor te knokken en zo is het.
Het was weer een avondje vol emotie en indrukken die je alleen met sint maarten bij ons mee maak
dit was Parijs,jan brusse….morgen naar pokhare de bergen in
de bob Marley sfeer is weer duidelijk xx

zondag 3 november, richting Pokhara

zondag 3nov 5.30We zijn er klaar voor,eindelijk rijden.Hier hebben we een jaar naartoe gewerkt en het is zover.
Jezus wat gaat dat internet moeizaam hier,alles komt uit de tenen van mijn mac.
Frits staat te douchen en is zo tehoren nog niet gewend aan de temperatuur van het water,ik ben zo en ik kijker nu al naar uit.
Dit zijn van die dingen die ik niet zal missen als we weer terug zijn.
Gister Rene zijn kompaan gesproken;Barath en op de terugweg doen we zijn school aan waar veel geld is ingestoken door de roterij bergen,mits het schema het toelaat.
Trouwens alle lof voor deze heer die ons bestookt van heel veel nuttige informatie.
hij zorgde voor de permits door de bergen,bijna alles was vroeger voorzijn van een tol heffing.Deze zijn vrijwel allemaal opgeheven behalve waar wij rijden uiteraard.
De prijs die hij versiert is ipv 160euro pp nu 40 euro,alles is anders hier.
Ook zorgde hij voor Nepalese simkaarten zodat we elkaar kunnen blijven vinden.
De volgauto kan niet mee vandaag omdat daar alleen geoefende drivers mogen rijden in jeeps,dat belooft weer veel goeds.
Vingers crost dat alles heel blijft ,moet hangen want de mannen staan te steigeren om te vertrekken,grappig ,meestal is het andersom,21.30 Pokhara
270 km gereden in 10 uur,7 liter troebele benzine er door gestookt de man,loopt 1; 30 dus en alles doet zeer.
Ik dacht dat we inmiddels wel wat gewend waren maar dat valt vies tegen.
Als je deze trip een cijfer moet geven kom je op een 10 uit,voor uitputting ook een 10en voor comfort een nul….maar daar kwamen we ook niet voor.
We vertrokken een uur te laat omdat de kok ontsteld was of zoiets,duurde veels te lang
wat resulteerde in dat we uiteindelijk in donker aankwamen en dat is ernstig waardeloos.
Je ziet de kuilen niet maar voelt ze wel dus
Uiteindelijk vertrokken we met een taxi die ons de stad uit gidste.
Probleem is wel dat er ongeveer 5miljoen mensen wonen op een oppervlakte als Noord-Holland,dus de gids raakt de weg kwijt.
We zagen Kathmandu op een manier die niemand ooit gezien heeft,we deden 2uur over 37km en kwamen uit waar we begonnen waren.
De Driver vriendelijk verzocht op telazeren nadat we hem keurig betaald hadden ,wat niet genoeg was natuurlijk,meneer wilde meer…
Zelf verder met onze road captain mike die ons de eerste blikken van het dak van de wereld liet zien.
Die 8000m en hoger bergtoppen blijven fascineren ,maar of mike ons daar expres heen geleide laten we in het midden.
Kortom de trip was spectacular.
We reden langs gebeeldhouwde bergen van terrassen met goud gele rijstvelden tot het oog kon reiken.
Ze zijn al meer dan 2000 jaar bezig met terrasvorming en het gaat nog steeds verder.
Het word ook niet voor niets als 1 van de wereld wonderen door mensehanden gemaakt genoemd.
Na die off-road trip tot 3800m hoof zakken we af nara 1500m en vervolgen de trip naar pokhara via een uitgesleten rivierdal met stroomversnellingen ,
morene keien zo groot als een huis en niet te vergeten
brandschoon ,kraakhelder en ijskoud gletsjer water wat hemels blauw doorzichtig van kleur was.
Over die woeste rivier spannen ze tientallen touwbruggen van 200/400 m lang.
Daar tussen door werden we enkele tientallen malen opgehouden door kinderen die het derwali feest vierden met een blokkade van een bamboestok
en kinderen ervoor die een dansje deden en een lidje zongen en uiteindelijk vroegen om een centje. Bij ons heet zoiets sint-maarten,maakt niet uit als het maar en naam heeft en de kids blij zijn.Uiteindelijk komen we geradbraakt aan,tjonge wat zijn die wegen slecht en zeker als het donker is word je niet blij.
Frits staat nu onder de douche te jammeren waar het warme water blijft en heb hem al gerust gesteld dat komt niet,het was het dagje wel.
Frits heeft de hotels geboekt en heeft daar een smak tijd ingestoken alleen was hij even vergeten dat wel meer hadden dan 7 euro voor een kamer.
Rudi was verbaasd over de luxe die hij voort geschoteld kreeg en foeterde de hotelier uit voor alles wat ze verboden hadden in Nepal omdat de handdoeken nog warm waren van de vorige bewoners.
Dat hij met een argument kwam dat je niets teverwachten had voor 7 euro ging er bij von braun niet in,er kwamen nieuwe handdoeken.
niet dat enig verschil was maar von braun was effe rustig.
Je hoorde zijn hersens reutelen om het zooitje te cancelen maar die weg terug naar de stad was ook niet aanlokkelijk en met frisse tegenzin accepteerde hij de kamer.
Ik gaf hem wel gelijk maar was blij dat we een onderkomen hadden en die nacht overleven we wel.
Volgens de iets geïrriteerd friso was het uitzicht over het meer morgenochtend adembenemend,maar onze cultuurbarbaar von braun zijn ogen spuugde vuur.
verder was het eten extreem goed,geheel tegendraads ,maar volgens barre moesten we nog maar afwachten hoe kluivert morgen uit de selectie gezet word.
Oja we hadden ook nog wat materiaal pech uiteraard,barre reed lek en de indiaanse monteur herstelde dat voordat friso zij shagje opgerookt had zo snel.
Verder brak er een bagage rek van friso af en moest hij zonder verder,tas in de volg auto en knallen maar weer..
Friso,mijn slapie is inmiddels heel fris en een beetje schoon onder de douche vandaan gekropen en nu is het mijn beurt
morgen verdr

Maandag 4 november, Marpha

5.00 wakker door de wekker,de slapeloosheid heb ik achter mee gelaten,
de kok hoeft niet achter zijn reed gezeten worden want om 6 uur was het al een drukte van jewelste,kan dus wel optie weg.
Onze chauffeer en de mecanic werden uitgerust wakker na een heerlijke nachtje doorgebracht te hebben in de suv.
Was geen probleem volgens de heren ,maar als je dat bij mij flik moet if 3wkn in een tractie
kortom,het weer is nevelig,maar droog met een buiten temperatuur van 10gr dus ook dat goed wat een ochtend.
Net bij mike en Ruud geweest,mike was wakker maar ik moest zachtjes zijn want Rudi had een zware nacht gehad we merken het wel.
Mike was zelfs prettig gestoord van Ruud zijn gezaag ,ik begrijp het.
Het ontbijt is zoals gewoon hilarisch en na het gebruikelijke geharrewar vertrekken we.18 uur zijn we er,een drama vandaag;
Frames in tween,steps er af,val partijen,gebroken lichamen figuurlijk,stuurstang krom ,koplampen aan flarden en ga zo door.het was een absolute topper.
Niemands wilde ons geloven dat we deze extreem gevaarlijke weg zouden rijden wat de helden van 7 deden nou geloof me we hebben hem gereden;god was onze getuige.
Dat we aankwamen vielen de motors zo een beetje uitklaar en de mannen ook maar dat maakt niet uit.
Barre zijn enkel heeft nog steeds een erbarmelijke omvang en hij draagt nog steeds met veel voldoening mijn nike-air .
Jammer voor de snelle timmerman dat we enige honderden rivieren overstaken en zelfs een rivierbedding namen van een kilometer,
dus mijn nike air’s waren doorweekt en barre zijn voeten hadden gangreen.
Dus wij aan het pilzen en barre was weg;hij moest en zou zijn nieuwe perfect zingende boots aan dus dat duurde even,en hij loopt er weer op.
Vraag niet hoe maar hij loopt.Maar heeft weer praatjes want ik hoor verhalen over de winter van Reinier pappig
dat zijn vader een onderonsje had met zijn mama met een jutte zak op zijn Sjors en het gevolg daarvan ,kortom het gaat weer.
Eric vonden we op een moment een een greppel tot zijn knieën in de blubber met en een kudde giechelende bakvissen achter een muurtje die geen poot uitstaken uiteraard.
We hielpen hem uit zijn penibele situatie en reed weer gelukkig verder.We zitten aan de tafel te bestellen en er zal een rund aan moeten geloven want er moet meat gescoord worden.
Het gehucht heeft een Tibetaanse invloed; de marvalie stam woont hier.
Een van de vele etnische minderheden die om en nabij de grensgebieden van Nepal ,Tibet en Bhutan leven.
Een prachtig volk ,gastvrij en vriendelijk met een eigen folklore .
Marpha is gebouwd op de Lhasa stijl ; gestapelde platte stenen Wit geverfd ,alleen het verschil is dat er hier onderhoud gepleegd word en
Lhasa langzaam maar zeker instort en herbouwd word door chinees beton.
Ze hebben allemaal een bloedhekel aan chinezen en als je er geweest ben begrijp je het.
We zitten in neeru guesthouse;een verblijfplaats zeg maar.
De douche is van gezuiverd gletserwater en lekker fris;de mannen weigeren te douchen en de kamer riekt een weinig.
Het bed is iets waar een fakir vrolijk van word want enige dempel is afwezig.
Over sanitair doen we niet moeilijk;kluivert in de selectie en zijn maat rijkaart ook….
Het is oud en rokerig,het schoorsteen principe is nog niet doorgebroken hier.
Maar de sfeer is goed en het is warm gelukkig want de temperatuur zakt naar de 5gr.
Alles is oud en smotsig maar het is gezellig met een tuintje en het uitzicht op de anapurna wat wil je nog meer.
De discussie om de tafel gaat over het verschil van India en Nepal;
Iedereen is het er overeens dat India een smerige,vervuilde,stinkende levende vuilnisbelt is.
Hier is dat niet zo,het volk kijkt blij,is vriendelijk,zijn goedlachs,ook ernstig arm, ordelijk betrouwbaar,
geen volslagen debiel verkeers gedrag en het is fris en niet zo door en door vervuilt.
En als de majasteutise toppen van de hymelaya zie word je nederig en vrolijk.
De hele rit sloeg de anapurna ons gade en ;volledig witte top en zo bizar hoog wat je nergens anders zie; geweldig in 1 woord.
Het eten word opgediend door de dochters van de kokkin en de het is eindelijk stil,
echt de enige manier om het stil te krijgen.
Ondertussen hebben we besloten dat we morgen niet naar Muktinat.
2 motoren zijn zo ernstig toegetakeld dat die zo wie zo niet boven konden komen en de rest had eigenlijk wel de wijsheid
in pacht om te beslissen dat de niet omhoog gaan morgen.
Dus geen uitzicht morgen helaas en geen hele zware etappe ;ik bespeurde een zicht van verlichting bij de mannen.
De rit vandaag was echt wel ernstig zwaar,ik heb de wereld gezien maar zoiets nog nooit meegemaakt.
Ook zoiets, onderweg kom je wandelaars tegen??
Wij vechten tegen de bierkaai om omhoog toekomen en kom je groepjes wandelaars tegen die die uitzichtloze negorij belopen.
Ik verklaar ze voor gek,maar en rammelt hier van de sfeervolle zoekende gasten,de guesthouse zit er vol mee.
En dan word de eetzaal,wat je het ook wilt noemen, ineens bevolkt met 8 bierdrinkende luidruchtige bikers die alleen maar luidruchtiger worden
en die zweverige afgepeigerde wandelaars zie al meer in hun schelp kruipen en langzaam hun cozy slaaphok in vluchten.Kees de hamburger bevestde de regel dat het niet onverstandig was om een zwembandje te dragen .
Op een moment zagen we hem langs drijven met zijn bandje en zijn motor lag een stuk verder.
Dat douchen sloeg hij ook over als enige met een goede reden want hij was doorweekt.
Maar voor als nog blijft de brandzalf in de koffer en laat hij daar blijven
En barre gaf een granieten want een kusje net als mike die op een moment haast had maar vergeten was dat de a9 ver weg was.
Alex had ook de moed om een wand te ontmoeten en voorals nog zijn ikke en mijn slapie en Rudi niet.
Het kaf scheid zich van het koren.Vergeet niet er bij te bedenken dat de snelheid niet boven de 20km per komt ;vandaag wel 140km gereden in 9 uur,
bij afgronden zijn onze helden angstig dicht tegen de rotswanden te vinden,
dus eigenlijk is de kenmerstraatweg engercase

dinsdag 5 november

di 5november 2014 5 uurWakker; en stijf als een plank en koud tot op het bot.
Kluivert blijft in de selectie.Om 6 uur staat er al een rij wazige types te wachten om weet ik veel wat te doen.
De accommodatie telt 40 bedden en heeft aan het eind van de gang 1 okselfrisse toilet.
Mijn nieuwe kompanen wil niet meer zien.
Ik slaap met Ruud en mike;de ergste bomenzagers dus.
Er is een duidelijk verschil in hun zaaggedrag;Ruud dat het ritmisch en is zo erg eigenlijk.
Maar doet het af en toe en dan op zo een manier dat de muren beven;eerst niks en uit het niet worden de zagen gestart tot de brandstof op is.
Ik heb de meest angstaanjagende dromen gehad over kerkkoren en stukende camera,laptops en ga zo door.
Heb het nog koud,alles aan getrokken en helpt niks.
Mazzel dat we niet naar de bergtop gaan want daar sneeuwt het.
Mike word wakker en beseft dat zijn telefoon nog in de oplader ligt in de diningroom.
Ik moet er toch heen en hij vraagt of ik hem mee neem,maar ik kan hem niet vinden.
Mike schrikt zich rot ,rent naar de oplader waar hij nog ligt natuurlijk,komt bleekjes weer terug kankert op mij natuurlijk,maar hij had hem.
Mijn trui is gister van de motor gewaaid dus zometeen eentje kopen,koud is het!!
Ruud komt erachter dat zijn fles water is leeggelopen in zijn tas en zet op een voor ons bekend bruins gejammer.
We zitten pal naast het scheidhuis en de airwick strontspray lucht komt nu door de muren heen,die wazige types doen iets ondragelijks
ik ga weg hier kijken of mijn ogen bestand zijn tegen de rook;het ontbijt is vollegang en schoorsteen is nog steeds afgesloten, of er iets met lage druk
ik weet het niet meer.
Onze indiaanse harleys staan al weer klaar daar heeft de indiaanse mekaniek heel wat voor moeten doen,mijne staat er nog niet,dat belooft weinig goeds…20.00 uur we zijn weer in Pokhare. Begin bij het begin;
De mekaniek had alles weer lopend gekregen;hij had een lasser gevonden in het bos en alles zit weer vast.
Onze kleine Indiër is er eentje om te zoenen ;hij zeurt niet en martelt in het donker met een mijnwerkers lamp op tot alles werkt.
Vanmorgen fixte hij wat hij niet af kreeg en topper.
Ongeveer 100% beter alles die alcoholistische zwijnen die we tijdens de vorige trip hadden als monteur,
alex heeft er nog hoofdpijn van want ze deden niks wat hij wilde;was wel grappig maar onhandig als het je monteurs zijn
Inmiddels komt de ober langs om het eten op te nemen,na een kwartiertje gesteggel werd gewoon 8x peppersteak en 8 x tomatensoep,
we zitten in Nepal dus dat was logisch.
We wilden vertrekken vanmorgen maar de hamburger kreeg plotseling het zuur want hij kon zijn helm niet vinden..
De burgemeester gebeld,echtwaar ,en die zocht het dorp af alles op zijn kop en helm weg
Kees ontredderd ,maar onze gevierde Indiërs hadden een passende helm voor hem en we konden op weg.
De weg terug was lastig,we dalenden af van 2800m naar 1200m en dat was zwaar .
Ik verkeek me erop en was niet de enige,toen we 5 uur later in Beni waren had iedereen het jargis.
Afdalen betekent hier staan op je steps en remmen met je achterwiel glijdend over de kiezels ,stofzand of stromende bergbeken berijden??
Op wat kleine slippertjes na eigenlijk niets gebeurd,volgens barre zaten onze moeders op onze schouders de boel in de gaten te houden,
en volgens mij had h gelijk.
In mijn beperkte leven heb ik toch heel wat mee gemaakt maar de hymelaya is machtig,
zelfs al rijd je het voor de tweede keer het was of je er niet geweest was gister.(zelfde weg )
Wel logisch want je concentratie moet zo groot ,want de afgronden zijn vlak naast je en oogt niet gastvrij.
De anapurna houd je constant in de gaten gelukkig,nu van achttal natuurlijk .Mike zijn indiaanse Harley was in 2 brokken gebroken, geen probleem met mc giver er bij.
Onze handige Ruud en Friso knoopte alles weer aan elkaar met tie-rip en spanband,mike weer blij
Er werd kort vergadert en we besloten door te rijden naar pokhara om morgenochtend vroeg de Sunset te zien van Sarangkot.
Dus de laatste 100km was voor de helft voorzien van asfalt en de mannen namen het ervan,volgas zonder enig genre.
Wat was het heerlijk om asfalt te beleven na 2dgn maanlandschap bereden te hebben.
Inmiddels is bij de mannen doorgekomen dat ze morgen ochtend om 4 uur op moeten om de Sunset mee temaken.
De vroegere koning Dipendra wilde ook dit fenomeen wel eens meemaken maar wilde niet 2 dag reizen heen en
2dag reizen terug opofferen van decadente van alle luxe voorziene jetset leven.
Dus liet hij een weg naar de top aanleggen waar ze twee jaar overdeden en de begroting van het land in gevaar bracht.
Dus koning lief naar de top voor een keertje en is er nooit meer geweest…
Lekker kunnen wij dat ook meemaken over de ruggen van de straatarme Nepalees,het is godgeklaagd maar we doen het wel..
tenminste als het goed weer is en daar gaan we wel vanuit.
Het leuke ervan is dat de heenreis in donker is en je niet ziet hou hoog het is,maar gelukkig hebben we daar op de terugweg geen last van.
Morgen later vertrekken want het is nog steeds diwali-festival en de weleer ligt onder de bierpomp
viel spath allemaal,morgen verdr

woensdag 6 november

wo 6 nov 4 uur.

grappig bij jullie is het nog di en bij ons wo.

Ben hersteld van alle inspanningen,wat kan een warme douche en knappe kamer goed doen.

Gewoon weer stopcontacten die het af en toe doen,want het is normaal dat die het de halve dag niet doen.

Er staan altijd overal kaarsjes.Van het fenomeen lichtvervuiling hebben ze nog nooit gehoord.

S’avonds is het hier niet gewoon donker;het is pikdonker;zwart.

Er branden geen straatlantaarns dus naar buiten gaan rijden is zelfmoord .

Gister was ik het zat en liep te kankeren op alles wat beweegt,zegt Barry kees rustig aan nou maar

we hebben er al allemaal een halve eeuw opzitten dus dat is normaal dat je verrot bent.

Wie doet ons dit nou na??Over 20jr gaan we met de zonnebloem op reis,maar voor die tijd zullen we hem nog een gier geven en zo is het.

We hebben onze vleesetende gestreste ,wijnslurpende levens stijl opzij gezet en stappen uit het vliegtuig om in heksenketel die Nepal heet te bivakkeren.

zefs ik die er al meer geweest was en het dacht door te hebben word toch weer geraakt door de totale andere wereld

De lokroep van de enfield riep ons weer,het klassieke Britse product uit India zal ons weer naar ons doel leiden.

Maar het gaat niet vanzelf allemaal

Gelukkig zijn Ruud ,Frits en mike en mee voor de technische support,die helaas broodnodig is.Mc giver spellen vinden ze ook prachtig.

Het gelijkmatige gebrom van de Royal enfield is mijn reden van aanwezigheid,heerlijk dat monotone lawaai,dat koppel en dat zwabber frame.

In de tweede versnelling laveren door het drukke verkeer en ontwijken ternouwenoods voetgangers op blote benen of sandalen onder ruisende gewaden.

Voetgangers fluisteren terwijl we ons door het verkeer en de ossen wurmen.

Iedereen is zich zo goed bewust van de drukte dat koehoorns en brommersturen elkaar net niet raken.

Links houden,links houden; dat word al gauw de mantra terwijl we langs de bontgekleurde bussen en overvolle walmende riksja’s scheuren.

Rijden in verkeer wat linkshoud is eenvoudig;zolang je het maar niet vergeet.

Soms loopt de weg langs rivieren ,soms langs dalen,ik grijns voordeurend.

Ademhalen,ontspannen.links houden1

De weg blijft zich vullen met een stroom van chaotisch karma.borden langs de weg geven advies;je rijbewijs is geen vliegbrevet.

Maar vele weten volgens mij het verschil niet hier.

Ik ga zo stoppen want ik draaf door , ik hoor Barry al zingend aankomen de vlieger zingend van ander Hazes

Gisteravond was er tijdens het eten die music te horen en zal nog wel even blijven hangen…

Nu naar sarangot

10.oo uur pokharaOm 5 uur zouden we opgehaald worden door een taxi maar die was er niet.
Na wat rond gebel ,bleek de driver van hier pad geraakt te zijn dankzij het dirwali festival.
Logisch dat je effe later kom.
De mannen stonden al vanaf 4.30 gepikt en dreven te wachten dus die waren het zat.
Maar verdomd om 5.30 was hij er en bracht met een lampje van de brandstof reserve knippert ons naar boven toe.
10jr terug was ik hier ook al eens geweest en toen waren we er met 3 man.
Nu had de zakjappener ook de hiernaartoe gevonden en het was bomvol.
Wat eerst een kale rots was stonden schuren met zooi en flats on aanbouw en niet te vergeten karrenvrachten bussen van de zakjappaner.
Na een paar zakjapanners vriendelijk verzocht te hebben terug te gaan naar zakjapanland hadden we een sfeervol plekkie.
Godzij genadig hadden we mazzel en trok de nevel op en hadden we een wonderschone Sunset.
Als die mist niet was opgetrokken hadden mijn mede strijders me moeiteloos van de rots gekieperd maar dat hoefde niet.
Na dit schouwspel beleeft te hebben kregen mijn strijders eerder honger dan de zakjappener en verlieten we als eerste het toneel.
Anders waren iets later aangekomen bij onze luxueuze ressort.
Onderweg moesten we nog 3x een soort van tol betalen.
De mannen waren er heilig van overtuigd dat die Nepalees zelf naar de drukker was geweest en nu zelf inde.
Kijk riep Barry deze heeft een afstandsbediening ,hij bedoelde de slaaf van de handige Nepalees die het geld naar hem bracht en het wisselgeld terug gaf.
Bij de derde collecteur begonnen de mannen te protesteren en konden we doorrijden,het is maar niet hou je het wil hebben hier.
Een beetje ontwikkelingen geld is leuk maar tot welke hoogte dan..
De monteurs waren nog druk bezig en begonnen al zorgelijke te kijken naar de conditie van onze bikes.
We mochten niet meer hard rijden want hij begon door zijn voorraad onderdelen te raken en
tijdens dirwali kon met de grootste moeite onderdelen vinden en daar we nu weer het bos in gaan moeten we voorzichtig doen .
Zal wel lukken….19.00 uur Tansen
Om 13 uur vertrokken we pas.
Onze monteur moesten hele motors vernieuwen dus maar het lukte weer.
Vandaag valt het mee,afgebroken remmen,tandwielen zonder tanden,lagers weg gevreten.
Rudi rijdt op een motor die zo krom was als Willem van haneghem dus de op een moment is zijn achterbrug lager weg en heeft Rudi het gevoel of hij aan de pabo’s is.
Dus ondanks de betrekkelijk eenvoudige rit is er weer vol op werk aan de winkel.
We hebben de motors voor een vermogen gekocht maar als het zo door gaat krijgen we alleen nog oud ijzerprijs waarschijnlijk.
Hopen dat die wat waard is hier…Het zou een appeltje eitje zijn ;vlak asfalt en 2 max 3 uur zouden we er zijn,
na 100km vroegen we aan een Nepalees of we er al waren en kregen we te horen dat we nog 40km verder moesten.
Arme man moest rennen voor zijn leven
Denk je waar gaat het over maar daar doe gewoon 2 uur over en het was half 4 uur…om 5 uur is het donker en levens gevaarlijk.
Dus reden we voor ons leven maar dat doen we niet ,niet verstandig gewoon.
We passeren tientallen dorpen waar je stapvoets doorheen moet omdat de kindjes langs de kant van de weg spelen,dirali nog in volle gang is en wel op straat.
De rest is bochtig en van hoog naar laag en het is gewoon te mooi om snelheid te maken,wat een land.
Onderweg was mijn jiffy tegen mijnframe geslagen en alex merkte op dat mijn ketting de jiffy aan het doorslippen was,dus die moest eraf.
Nu maakte we eindelijk een dirwali mee,dat word op straat gevierd met kei,kogel harde hysteriese indiende pleuris music.
Dus een voorstelling van meisjes die een ingestudeerd dansje doen ten ogenschouw van een uitzinige menigte,
dus ja wat moet ik er van zeggen.
Verder zit het nepalese volk er zwijgzaam bij en wacht af op het geen er niet komen gaat,wij weten het niet goed eigenlijk.De bergen zijn geborduurd van goudgele linten van rijst die bijna klaar is,je ogen vallen uit je hooft zo een schouwspel er voor ons voltrekt.
Onderweg blokkeert een suv de weg en er stapt een lokal uit en rent op ons af,maar hij rent niet op ons af maar op een draak die bijna aan de overkant was.
Niet overdreven gewoon een draak van een meter lang dus….
Met een steen was hij van plan om zijn lizardsoep ingrediënten bij elkaar te schrapen ,maar wij waren hem voor.
De draak kreeg vrije doorgang en wij hadden onze goede daad gedaan.
Alleen vertrokken wij eerder dan st.joris de drakendoder ,dus ik vermoed dat hij direct weer die steen zocht om zijn soep ingrediënten veilig te stellen.
We reden over een brug heen met een put zonder deksel,Ruud kon hem ternauwernood ontwijken en we gaan verder of er niks gebeurd is ondanks zijn witte puntje op zijn neus…
Gelukkig weet de chauffeur de weg en rijden we in een klap naar ons residentie.
Dit maal heeft friso zijn werk goed gedaan en hebben we een knappe slaapplek,hulde voor friso.
We hebben een uitzicht wat ongekend is van ons balkon,helaas is het donker maar morgenochtend kunnen we weer spektakel verwachten
Misschien word wel net zo mooi als gister,dan heb ik wat uit teleggen weer..
Ondertussen word de plaatselijke ober krankjorum zoals gewoonlijk van onze chaotische bestellist.
want zoals gebruikelijk lopen we weer op cola en paprika chips en heeft het volk honger…
hoop voor hem dat hij het goed begrepen heeft.
Barre komt net van de toilet en komt met allemaal onsmakelijk verhalen over afstanden van het gat naar hem zelf en weet ik het wat,
hij zal er nooit aan wennen waarschijnlijk,wie wel???alleen de lucht alOnze monteur kwam net langs om mede te delen dat alle fahrrads weer klaar zijn ,een beste gast daar is iedereen over eens.
Morgen naar Chitwan-park;een reservaat vol tijgers en malaria,word vast leuk.
We zijn nu 18 uur wakker en de slaappillen zullen wederom niet nodig zijn
of toch wel want de ober en kok zaten op 1 lijn want het hooft gerecht kwam voor voorgerecht en zelfs hadden we totale andere gerechten dan besteld,
maar buiten deze misere om was het eten perfect smakelijk
Morgen verder viva che
(barre heeft een t-shirt van hem aan,moest even aan hem denken)

donderdag 7 november

dond 7 november 6 uurwe hebben uitgeslapen dit keer was het 6 uur,beter dan 4.30,
Vandaag malaria dus alle date die de mannen vonden is verspreid over hun goddelijk lichamen.
Net gehoord dat het doris boonstra niet zo lekker gaat ,dat is helemaal waardeloos ;veel stekte ons allemaal uit `chitwan.
Maar het leven gaat verder ook voor ons in het dak van de wereld.
De rit vandaag was anders dan de vorige;we zakken af tegen de grens van India en het geniale landschap word met de kilometer minder.
Het word vlakker en heter ,de jassen zijn om 9 uur al uit omdat de lichaamssappen weer stroomversnelling worden tussen onze billen.
Het word droger,en het is stoffig..
De wegen worden rechter,de bochten verdwijnen en de grijns op mick zijn hooft groeit met de kilometer,geen gezeur over stoppen voor een foto want het is niet meer zo interessant allemaal.
De meningen waren een weinig verdeeld over het tempo;de helft wil doen of ze op de nurnbergring zit en de ander helft wil zich vergapen aan het landschap.
Nu is volgens goed gebruik het schema weer zo zwaar dat er nauwelijks tijd is voor breaks.
En krijg je het dilemma wat prioriteit tegeven..in donker aan komen is geen optie dus moet ik op mijn tong bijten en al het moois van de wereld in een stroomversnelling langs me voorbij raast.
Gelukkig vandaag weinig flabber gasted moments gehad en iedereen blij……..
Verder allen een lekke band gehad en alles doet het nog voor de verandering,ook wel eens leuk
We reden op een verbindingen weg uit new Delhi en moesten laveren tussen de tata trucks en geestelijk van het pad af geraakte busdrivers.
De weg is een provinciaal stuk asfalt waar geen onderhoud aan gepleegd word;dus een kuilen festijn…
Er tussen door rijd evel knievel in een naco bus harder dan Schumacher ooit gedurfd heeft.
Je kan er niks aan doen en we laten ze maar ,maar ondertussen kookt mijn bloed en komt het goed uit dat ik een jaren lange physyatische begeleiding genoten heb.
Na 100km km verlaten we deze sfeer en rijden het nationale park van chitwan in.
Hier mag je niet harder dan 40 en je mag niet toeteren anders word de Bengaalse tijger onrustig,je moet ook uitkijken voor zijn klauwen.
Volgens mij moet die tijger zich alleen maar zorgen maken over zijn potentie verhogende botten volgens de zakjapanner en we zien hem ook niet,gelukkig.
Er lopen wel s’morgens neus hoorns maar geen punt de rhino kan niet klimmen en maakt ook geen slachtoffers
Onderweg hebben we nog een school aangedaan (Gyanoday higher secondary school, prasouni, nawalparasidie) gesponsord is door de roterij bergen met onder andere een heel computerlokaal.
Barath ,de kompaan van Rene heeft ervoor gezorgd dat zijn oude school weer gangbaar werd,geverfd en verzorgd ziet het er uit.
Er zitten 1200 leerlingen op en de onderwijzers gaan het achterland in om de kinderen los te weken bij hun ouders om te zorgen voor scholing.
Het hele team van de school is voorzien van een enorme gedrevenheid, en de kids varen er wel bij.
Onze ontvangst is zo hartelijk dat ik er helemaal geëmotioneerd van raak.
We werden verwacht natuurlijk,maar we zijn koningin Juliana niet, dat gevoel gaven ze je wel .
Als koningklijke kregen we een rondleiding,we gedroegen ons natuurlijk niet en hadden net zoveel plezier als de kids in de klaslokalen.
We speelden meester voor deklas en de kids speelden mee heel serieus .De kids kregen les in de ratten vanger van hameln en een cursus tuinieren altijd goed natuurlijk.
Thuis als ik wat zeg luistert er niemand naar me maar hier krijg je een klas met een oogwenk stil.
Frits en ik gaven onze meesters rol weer terug en we vervolgde onze weg door de klassen.
Het opperhoofd doet zijn uiterste best om ons ervan te overtuigen wat ze nog nodig hebben allemaal,en het is duidelijk allen weet ik niet hoe ik dat moet bekostigen.
Mogelijk word het een van onze sponsordoelen maar daar zijn we nog niet uit,
Na het schoolplein danig voorzien te hebben van van onrust verlaten we met weemoed de school met zijn toegewijde kader.
We rijden het nationale park in en vinden onze slaapplek uiteraard weer sfeervol gevonden door onze Frits.
case

vrijdag 8 november

vrijdag 8 november 5 uur .

word niet meer uitgerust wakker,begint meer en meer op een strafkamp te lijken.

Maar de mannen naast wij schijnen er weinig last van te hebben want de enige music herkenbare music die we we horen is die van mike zijn i-pad en die draait Hazes///

mijn kompanen zingen om 5 uur uit volle borst bloed sweet en tranen,geloof dat de rest van het strafkamp zich geïrriteerd nog 7 x omdraait,waar ben ik aan begonnen

De vorige expeditie dwars door india was een makkie;zo hard mogelijk rechtuit tot je er bent,duidelijk anders.

Vandaag via Kathmandu naar een bergtop.

We moeten voor 12 uur in Kathmandu zijn anders bestaat de kans dat we niet halen voor donker en dat willen we niet.

De laatste 70 km gaat weer offroad en zelfs mike, Ruud en Alex kijken er beetje tegenop, de rest lacht er beetje om…

De vorige keien trajecten kwamen niet verder dan 12km per uur;dat betekent gewoon

een boks wedstrijd tegen mike Tyson over 15 ronden…en maar staan blijven en maar staan blijven en maar blijven staan.

Het is de oude verbindingsweg met Tibet en al eeuwen een handels route

Dus het word fraai vandaag,

Jammergenoeg kunnen onze redders uit India niet mee de mc givers van de groep,en Ruud en friso

ze waren verontrustende hoeveelheden gereedschappen aan het verzamelen,dat belooft weinig goeds.

In het bergdorp staat de 3 verdiepingen pagode van Indreshwar Mahadev die voorzien is van meesterlijk beeldhouw werk,

met weer volop panorama’s over het dak van de wereld dus wat zeur ik eigenlijk.

Op dit moment zingt iedereen zo hard mogelijk Hazes door elkaar en het begint steeds meer een psychiatrische inrichting te lijken.word tijd dat we gaan bedaren ze wel.

18 uur we zijn er .

De dag begon met barre zijn moter die niet wilde starten.Het was iets elektrisch en een uur uur doormeten met friso zijn meter vonden ze het;het gebroken kabel.

En tevens nog 5 doorgescheurde kabels .alles geïsoleerd en rijden maar ,inmiddels was het 8 uur en het zou allemaal krap worden .

Eerst 100 km over vlak asfalt gevuld met tata’s die richting India gaan nog steeds en wij moesten tanken ,

na 22 lege tankstations gepasseerd te hebben hadden we brandstof,wat een bijzonder land is het toch

Daarna over een berg heen met een ontelbare hoefveelheid hairpins en evenveel knevel busdrivers in 4×4 jeeps,

De weg was zo ellendig steil dat je er allen komen kan met een4x4 jeep die er alles aan doen om je te passeren ,het is weer India.

Gelukkig gaan we snel van die route af op zoek naar de gids die ons naar Panouti leid.

Je mag er niet komen zonder gids ,iets met steile wanden ,afgronden en dergelijke.

De gids is een Tibetaan die ook op een enfield rijd en haast heeft,gelukkig heeft hij een goed gevoel voor mooie plaatjes en daar maken we handig gebruik van.

Na een meesterlijk berggebied doorkruist te hebben met terrassen die vol staan met bloeiend mosterd zaad en goudgele rijst tot het oog reikt komen we in Kathmandu aan.

Kan niet anders want leiden niet alle wegen naar Rome maar naar Kathmandu.

Na zo een rit met schone lucht en natuurschoon is er niks meer contrasteerden dan dit.

We cruisen dwars door de stad en pakken ook de hele slechte buitenwijken.

Mijn mede strijders waren er van overtuigd dat India veel beroerder,viezer, en armer was.

Als je ook in de betere stukken van Kathmandu zit lijkt het ook wel mee te vallen,

maar na de suburbes te hebben meegemaakt van Kathmandu begrijpen ze waarom rene veldt hier zit.

Na een een uur door de levende vuilnisbelt te rijden zijn we ziels blij dat we deze stinkende metropool weer kunnen verlaten.

Goed dat we de gids hebben anders waren we nu nog aan het rondjes rijden,hij begeleid ons als een vis in het water erdoorheen.

Eindelijk de smok klaart stukje bij beetje op en we gaan weer omhoog en hoe;de afgronden zijn weer als vanouds,steil en eindeloos.

Onderweg krijg ik nog de schrik van mijn leven als de slager zijn achterwiel weg springt ,haaks op de weg komt te staan en regelrecht op de afgrond stuift.

Net als hij de afgrond in zou verdwijnen bedenkt hij zich en draait precies op tijd het stuur om.

Het gaat zo snel allemaal dat ik nauwelijks kan beseffen hoe goed het afkwam.

Maar de hamburger staat zijn mannetje zo als altijd ,als hij dit maar niet teveel doet…

Mike reed nog een oude zwever aan die plotseling bedacht had dat hij overwil steken zonder iets aan te geven,je kan er niks aandoen hier.

We passeerden hem terwijl het schepsel zijn zandalen en stok verdwaasd aan het zoeken was..

We rijden met max 20km gemiddeld door de bergenen nog overkomt het je.barre dacht nog een hond van het leven te broven maar dat lukte net niet.

Alex verloor zijn voorste rem tang en we hadden weer wat te doen,gelukkig waren de indiers vlak achter ons en fixten het in een oogwenk

Ook passeerden we een familie die het kaf van de rijst aan het scheiden was met het handje en was prachtig.

Na een prettige bergrit zonder al te grote obstakels arriveerden we in Panauti.

Het is middeleeuwen hier met een beetje stroom,

lekker hectisch ,vies,chaotisch en stinkend wat wil je nog meer.

Frits had een redelijk hotel gevonden ,de enigste redelijke..en we konden douchen om en het okergele zand uit onze kelen spoelen met koud bier.

Nou redelijk hotel,de douche is koud,de bedden keihard en kamer is krap,maakt niet uit morgen zijn we weer weg.

Ondertussen is onze Indiese monteur ;proferssr bob frits zijn versnellingen bak aan het reviseen met een mijnwerkers lamp op.

moet er niet aandenken zoiets te doen in het donker en in de koude want we zitten weer hoog nu.

Ik met frits naar de pagode toe dwars door de stad en dat was boeiend allen weinig te doen dat was jammer.

Nu zit ik in de eetzaal zonder ramen met mijn jas aan en doe net of ik het warm heb.

Al met al was het weer een fantastische dag vol verrasingen en maakte we nepal weer me met al zijn ups en downs,eigenlijk alleen maar ups op de koud na dan.

de mannen vragen de ober om erwtensoep en het begint weer het feest

afwiedersehn goodbye

case

zaterdag 9 november

9 november ,niet zo heel vroeg.
De mannen hadden de wiskey gevonden op de lijst en 4 flessen verder zakte iedereen langzaam de hel in ,dus niemand wakker nu.
Buiten gaat er iemand zwaar over zijn nek en het is duidelijk de ochtend is geboren de zaterdag
oja de school die we bezochten van barath was de Gyanoday higher secondary school, prasouni, nawalparasi voor alle duidelijkheid,
ik had het te druk met achter de kids aan te rennen dus ik heb geen tijd gehad om te
luisteren naar het pleidooi van de stokoude meester het opperhoofd van de school, helaas.
Zijn naam was onbegrijpelijk hoor je later.Verder is de helm van de slager weer bovenwater,om onduidelijke reden was hij er in eens weer en daar was hij blij mee uiteraard.
Op de vrije dag morgen waar we met tegenzin naar uitkijken mag kees dan effe terug , zal hij weinig moeten mee hebben,was een leuke weg.
Vandaag moet een makkie worden, 220km met redelijke wegen en daarna een rustdag.
Lekker even niks doen,weer eens wat anders.
Vandaag dus naar Kodari ,een nederzetting op de grens van Tibet op de weg naar Shigarze de een na grootste grootste plaats van Tibet.
Hier is de vrienschapsbrug die de rivier bhote koshi overspant en van je er af kan springen .
Als het net zie zitten dan kun je een elastiek aan je knopen dat net voordat je tepletter slaafs om gekattapult word ,
leuk ik bedank er voor,zal wij benieuwen wie er wel voor te porren is
Nu ontbijten en 270km knallen.
Langzaam lopen er allemaal verfromfraaiede hoofden langs me die bij ons komen tandenpoetsen.
We hebben als enige een kamer met een wasbak dat is mooi,maar je privacy waar ik zo op gesteld ben is ook weg.
Dr.Paul die de gisteravond aan de knutsel was met de versnellingsbak van friso was niet blij met het resultaat en knutselt weer de bak uitklaar.
Repareren betekent niet kijken wat er stuk is maar het ding repareren,wat ze hebben een hekel aan verspilling die Indiërs.
Het is nog steeds stervend koud en dat zal alleen maar beroerder worden vrees ik.15.30 Kodari.
Het zou een makkelijke rit worden zonder kuilen en vlak asfalt,werd weer een helse trip.
Onze mekaniek sleutelde nog even de primaire kant open om de lagers even te vervangen,weer alles eraf maar frisio kon weer rijden.Het was 10 uur inmiddels
We reden de stad uit en werden ingehaald door een ambulance,onder het rijden ging het raampje open
en een bleek meisje kwam er uit en gooit een melkachtige substantie eruit ,bijna boven op rudi zijn helmpje
Von Braun schrikt en zet het op een blèren wat alleen hij zo goed kan, fris was het zeker niet.
Verder kreeg mike en nieuwe carburator,brak Alex zijn frame door en stopte friso zijn motor er spontaan mee,iets met stroom dus.
Mijn sleutels die ik er altijd in laat zitten waren eruit en weg,niemand had ze,gelukkig kwam mike op het lumineuze idee om de zijne uit zijn slot te vriikken
en in de mijne te stoppen,verdomd het werkte ook nog en we konden weg.
Onderweg was het weer een drukte van jewelste met tata trucks.Dit kwaliteiten product uit India rookt als een schoorsteen,de een meer als de ander maar roken doen ze.
Met als gevolg dat mijn longen eruit zien iemand die zijn leven lang zware van de weduwe rookt, heel bar.
We rijden Panauti uit en direct openbaart zich de hymelaya voor ons,tjonge wat is dat fantastisch mooi.
Niet 1 top maar zover je kijken kan besneeuwde 8km toppen voor je; helemaal goed,
Jammergenoeg rijden we halverwege weer de bergen in en gaan we omhoog en zijn we ze kwijt,jammer maar ze zijn er nog.
Ik breng nog boa constictor om het leven door erover heen terijden ,ik schrok me lam ,remde zwaar maar maar kon hem niet ontwijken arme beest.
Ik heb niks met slangen maar dit hoeft ook weer niet.
We rijden door een uitgesleten gletsjerdal van tussen 3 en 4 km diep,ergens in de midden hebben ze een weg in de rotswand uitgehakt en daar rijden wij.
Beneden ons uitgestrekte terrassen voor rijst en ander groentes en een beginnende zijarm van de Ganges,de rivier .
De rivier zit vol stroomversnellingen en is woest,er word op de geraft met grote vlotten,prachtig gezicht.
De Canyon is minstens 2km diep,je kan net het eind zien als je je nek vergenoeg uitsteekt .Alex belde Rene vanmorgen voor iets en die vertelde dat er een stakingsgolf aankomt,de verkiezingen zijn over een week en de maoïsten leggen het land plat.
Er waren al strubbelingen op de weg met die gasten en het zou verergeren,leuk vooruitzicht…
Onderweg was de verkiezingen koorts al dagen merkbaar maar nu werd de sfeer grimmiger.
Er is enorme werkeloosheid wat zichtbaar duidelijk is doordat d arbeider loopt te lanterfanten en nu eindelijk wat omhanden heeft en de straat opgaat,
de relaxte Nepalees kan dus en behoorlijk opgewonden standje worden
We rijden het gebied van de maoïsten binnen en ieder stadje waar we inrijden is wel een demonstratie aan de gang,en ook overal is oproer politie aanwezig gespend met lange stokken.
Nou ja zolang het bij stokken blijft zal het wel los lopen denk ik..maar voordat het koningshuis opgeheven werd
hebben ze in guerrilla oorlog toch tienduizenden tegenstanders over de klingel gejaagd.Ze zijn dus niet om te onderschatten die gasten.
De roadblocks die door heel Nepal staan zijn er wel erg aanwezig,wij hebben er geen last van en ze laten ons passeren.
We zouden morgen Tibet in gaan maar de grenzen zijn dicht dus dat gaat niet door,jammer.
Eindelijk zijn we bij Kodari maar alle borden staan in het Sanskriet en mike rijd er langs,heel begrijpelijk.
We rijden 20 km te ver en bij een roadblock vragen we de weg ,
de soldaten zijn vriendelijk en leggen uit waar we zijn moeten en bieden aan om ons morgen te escorteren naar de grens met Tibet.
Die afspraak maken we en terug ,friso zijn indiaanse harly stopt ermee.
Wij waren de laatste en de weg ging weer naar beneden,dus we laten hem uitrijden wat prima lukte tot er een grote groep joelende maoïsten aan kwam en friso moest remmen.

Friso jammeren want nu moest hij steppen wat een heel vermakelijk gezicht was als je er achter rijd haha
We rijden er weer langs we stoppen maar ,gelukkig was de dokter er snel en ik Barry en de hamburger vonden het ressort,gebeld en die kwamen snel nadat friso weer reed
Onze riant bestemming is een tentenkamp in de jungle ,weer eens wat anders na al die luxe.
Voel me een hippie tussen het geitenwollen sokkenvolk,de verlichting bestaat kaarsen en ze draaien lounge music ,mijn ding.
Maar een mazzel morgen zijn we hier ook nog.
Het ligt aan de andere kant van de Canyon waar en enorme hangbrug overspannen is waar vanaf aan het bungee jumpen zijn.
Tijdens het springen mag je er niet over,dus wij wachten en wachten.
De jump is zo diep dat je het eind genees zien,de mannen worden onrustig en gelukkig na een half uur stoppen ze met due onzin en mogen we erover.

Inmiddels is aan de overkant ook en opstopping en als we mogen mag de overkant ook,je begrijpt het al het ontmoet elkaar in het midden.
Die klere brug wiebelen als een gek boven een afgrond van 1000meter en wij met alle tassen ertussen wurmen.
Was blij dat we er over waren ,Rudi ook want er waren geen koelie’s en hij moest zelf zeulen.
Nu heeft onze koloniaal daar een hekel aan en dat hebben ze geweten je begrijpt het al..
Volledig over de rooie komen we bij de ressort en blijken we te slapen in een wigwam,maar voordat we erzijn moeten nog eens door de jungle naar beneden .
Het park is eco en de douche is vrieskist koud,gelukkig het bier ook en bedaren de emoties weer.
In de verte aan de andere kant is het een drukte van belang met maoïsten en dr.paul die de enfields afstelt.
Ondertussen daalt de tempetuur naar rond het vriespunt,word het donker inhouden de krekels op met hun gekwaak
Mijn vingers zijn stijf bevroren en het zal mij benieuwen hoe ik morgen wakker word.
We hebben de indiers een paar knaken gegeven voor een knap bed want anders kunnen morgen zelf knutselen als ze stijfbevroren wakker worden in hun suv.
Nee dat is gelul natuurlijk want die jongens doen ook hun best.
We gaan nu een hap rag halen van het buffet,de hippies rnnen als gekke op het voer af dus we moeten snel zijndit was nepal, case

zondag 10 november

zondag 18 00 uur,. Nagargot net niet optijd binnen maar wel heelhuids in donker en dat is ok.
Vanmorgen was ik oprijd voor het ontbijt en met mike ontbeten want die houd er ook van om met de vogels wakker te worden net als ik,mooier is er niet.
Niet iedereen denkt daar zo over maar sowhat.Ik haal ontbijt terwijl mike wat studeert met een bericht om weg te krijgen wat af en toe nauwelijks gaat
en ik word begroet door een dame in het Hollands en raken aan de praat .
De dame ,ik weet haar naar naam niet meer,werkte bij de wereld voedsel organisatie en vond het heerlijk om weer eens Hollands te praten.
Veel had ze te vertellen uiteraard.Ze vertelde over de ellende wat ondervoeding met je doet en eenzijdig eten.
De kinderen met een reebruine ogen die je allemaal mee wil nemen in het bagage rek .en er uitzien als 5 jaar zijn in werkelijkheid 10jr.
Dat betekent dat ze niet gegroeid zijn natuurlijk ,nou is dat niet zo erg maar hun hersens zijn ook niet mee ontwikkeld en die achterstand halen ze nooit meer in.Dat verklaart ook de achterlijkheid van het groot deel van de mensen hier
Ze werkte 10 uur op een dag en rest had ze voorhaar zelf.
Bij haar groep zaten ook ingenieurs voor wegen bouw en architecten en computer nurts ,
allemaal voor de Nepali aan het werk en waren een weekendje weg uit de stinkende stad.
Maar toen kwam de discussie over de verkiezingen en de stakingen.
We hebben er tot dan toe vrij licht zinnig overgedaan maar deze gasten vertelden dat het morgen echt serieus word en de staking voor het hele land geldt.
De staking betekent niet werken ,geen vervoer,gewoon het land plat leggen.
Lekker slim voor een land wat volledig van India en China afhankelijk is en het kan 1 maar ook 10 dgn worden
De stakingen brekers lopen het risico gestenigd te worden ,auto’s gaan de fik in, er was al een bus in de hens gezet met mensen er in….leuk vooruitzicht
Alex zat er ook bij en de boodschap was duidelijk;vergaderen!!!
We skippen onze tocht naar de grens met tibet,de naam der wet wilde ons niet meer begeleiden en we hadden toch te kort tijd.
Bij de way ;Ik kan het heel goed begrijpen dat het volk het zat is .
Na een tientallen jaren burgeroorlog roeit per ongeluk een royaal zijn familie uit en dacht iedereen dat de problemen opgelost waren.
Er veranderde geen reed, er kwamen verkiezingen en de stoelendans zorgen ervoor dat de graaiende politici
net als voor die tijd in extreme rijkdom kon leven en het volk op een houtje moest bijten.
Dus het volk;de maoïsten zijn boos ,het heeft allemaal niets uitgehaald die jaren lange strijd en nu komt alle frustratie eruit.
Ik heb een vlag gescoord van de maoïst maar die mag ik niet dragen van de boys,misschien hebben ze wel gelijk voor als we in ander regio komen of zo.
Vandaag was dus onze wel verdiende vrije dag wat dus wedren werd om voor donker in nagarkot te komen.
Het was inmiddels 11.00 uur en iedereen naar zijn wigwam om te pakken,in 10mn was iedereen gepakt en klaar om te vertrekken.
We hijgen als afgekeurde trek paarden zo ijl is de lucht
Helaas moesten we nog een loopbrug over met debielen die aan een elastiek naar beneden naar beneden springen de Canyon in.
De regel is dat het passerende volk moet wachten ,maar er was begrip voor de situatie en we mochten de overtocht wagen.
Na in mijn ogen een eindeloze wiebeltocht komen we bij de motoren en we vertrekken.
De maoïsten zijn bezig met vergaderen ,je ziet ze gewoon buiten zitten voorbereidingen te treffen voor morgen.
Ik ben ben blij dat we de prachtige trip morgen hebben afgeblazen naar jiri.
Alex had een open lijn gehad met sjerp en ik met een van die dames haar man van de die groep en naar jiri was helemaal strait to hell geweest.
Dus wij naar nagarkot en rit over 120km moet te doen zijn in 3 uur.
Het uiteraard anders omdat er niks normaal gaat hier.
Om te beginnen liep Alex zijn achterwiel lager eruit en maakte eric een salto mortel met zijn motor.
Niks met eric alleen wat pips om zijn neus en na wat buigen en trekken konden we weer rijden dachten we.
Mooi niet want volgens protocol strooide friso weer roet in het leven ;weer geen stroom.
Na een uurtje doormeten was het gevonden ,ditmaal een accupool los .Was simpel maar in die tussen tijd werd zijn hele bedrading gesloopt en dat moest weer hersteld.
Ruud zijn motor valt zonder dat hij er opzit en zijn benzine tank loopt leeg in zijn helm,dus reed hij met een handdoek in zijn helm want die benzine irriteerde zijn gevoelige huidje…
Dus reed hij verder met een handdoek in zin helm en leek het of hij naar de tandarts was geweest zonder verdoving zo keek hij
Ondertussen ga ik een dorpje in en maak contact met de gastvrije Nepali. Mick komt erbij en we krijgen een geleide door een paar woningen.
Het wonderschone karakter van de Nepali gunt jouw een blik in hun hebben en houwen omdat ze je dat gunnen, fotograferen is geen enkel probleem.

We vragen het altijd en worden nooit geweigerd .Heel wat anders dan in soep jurk land die het woord Nikon uit hun vocabulaire verbannen hebben.
Eindelijk rijden we weer,Mick jammert wat over dat we geen flikker opschieten wat ook zo is maar het gaat nou een maal zo.
We passeeren de tientallen roadblocks zonder problemen
Inmiddels bereiken we weer Katmandu en gaan op zoek naar Nagarkot . De chaos in de stad is waanzinnig,ik maar denken dat de periferie om Parijs erg was,nou dit wint het glans rijk.

Na 2 uur door deze absolute hectische koolmonoxide chaos heen gelaveerd te hebben pakken we afslag nagarkot en gaan omhoog.
Mijn jas ligt bij de Indiërs in de auto en die zijn in geen velde of wege te bekennen,Jezus wat kom ik blauw van de koud bevroren boven.
Gelukkig heb ik van mijn steun en toeverlaat Ruud en trui gehad anders zat ik nu nog stijf bevroren op mijn effileer.
De zoektocht gaat verder in donker en we komen in donker aan op 2600m hoogte .
We zijn beland op de top van de berg en hebben morgen eerste rang uitzicht over de hymelaya mits het helder is.
Vanmiddag ook geen besneeuwde spitsen gezien omdat het heiig was,jammer maar morgen in de herkansing.
Het hotel is voorzien van een douche met warm water dat is na mijn camping ervaring een welkome afwisseling.Onze Indiërs sliepen nog beter als ons,verschil moet er wezen.
Verder lijkt op een Zwitserse berghut in de alpen met kampvuren en bruine interieurs .Onze kamer is ok en we hebben een dekbed met een zacht bed wat een welkome afwisseling is.
Alles staat blauw van de rook maar dat deert niet het is warm en het eten is uitstekend.
Vannacht geen tijgers om mijn tent maar gewoon lekker zorgeloos tegen Frits aan
Morgen zien we verder waar het schip strandt
caseps de oorzaak van de stroom uitval is dat die geleverd word door china en india.
en de belangen zo groot zijn in deze door en door verziekte corrupte staat dat daar geen verandering in komt ondanks dat ze alles ikzelf in huis hebben.
Een ander levens groot probleem is dat hier 110 levende talen heb meer dan 600 etnische minderheden.
De staat is afhankelijk van de wat india en china geeft en daar draait het om,dus niet een regering wil maar de grootmachten van buiten af bepalen het.
Daar komt ook nog eens bij dat de regering niet wil hebben van hulp van buiten af want ze kunnen het zelf wel af
Zie daar maar eens uit te komen etc etc

maandag 11 november

ma 11 nov 10 uur
De Indiërs kunnen niet mee die lopen de kans gestenigd te worden en hebben een dag vrij schreef ik gister nog optimistisch.
Vandaag is de eerste dag van de Banda en de pleuris is uitgebroken.
Jiri waar we vandaag heen zouden rijden zijn bommen ontploft en andere onrusten , dus was onze beslissing gister juist om die te skippen
We hoorden al deze ellende toen we gepakt en gezakt klaar stonden , alles aan zakken vol met speeltjes toen ging alex zijn telefoon met Rene aan de lijn….
Die wilde ons niet ontvangen ivm vergeldingen later.In het verleden heeft hij daar al mee te maken gehad en dat was duidelijk
We vallen enorm op en dat kan later tegen hem gebruikt worden,omdat hij de stakings brekers ontvangt.
We zijn niet welkom en we begrijpen dat.
Zelfs in Rene zijn plaats zijn bommen afgegaan.
Vanavond gaan we naar Katmandu en dan zijn we daar alvast met de motoren en de bagage en
kunnen de Indiërs naar huis omdat over een paar dagen de grenzen dicht gaan voor 10dgn .
Maar daar hebben wij geen last van gelukkig, dan zijn wij al lang al weg.
Als wij van tevoren dit wisten plan je het anders uiteraard.Dus nu wachten op de bergtop Nagarkot en vervelen ons,dit was niet de bedoeling.
Buiten al dit gelul om is het hier wonderschoon,ons raam kijkt uit over de Annapurna , Lamtang en Everest.
180graden uitzicht over besneeuwde bergtoppen van boven de 7000m niet normaal zo mooi, ondertussen vliegen de arenden en de valken boven onze hoofden.
De mannen noemen ze bruine meeuwen en zien het verschil niet
Vanmorgen nog om 6 uur de Sunset gezien en die was beeldschoon .Het is bladstil en geen wind,wat een panorama16 uur Kathmandu zelfde hotel waar we begonnen.
De Banda was tot 17 uur maar dan is het donker dus besluiten we om eerder te gaan.
We zeggen ons beeldschone plekkie op en gaan op pad om 14 uur.
Heel vreemd,de straten zijn leeg en stil .Geen stinkende diesels of plotseling overstekende brommers en voor al geen getoeter.
Wel veel wandelende mensen en heel veel militaire politie,mij kunnen het er niet genoeg zijn.
Maar de sfeer is grimmig en vreemd;je hoeft niet te heen en weren nu.
Binnen een uur zijn we er,normaal die je er 3 uur over en kost het je een jaar van je leven zoveel roet je inademend.
Aangekomen in het hotel open we weer een vergadering,dat is de derde al vandaag.
De situatie veranderd met het uur en dan krijg je dat.
De grens met India gaat dicht en we besluiten om de motors naar de grens te brengen zodat
de Indiërs ze over de grens brengen per stuk en dan naar new Delhi te vervoeren per truck.
We moeten de borg van de motoren nog terug krijgen en als zij ze niet kunnen komen halen in Nepal vangen wij die borg niet.
Dus morgen nog een ritje voor de boeg en het schijnt dat de communistische partijen weer bij elkaar zijn gekomen en de Banda morgen over is.
Het probleem is dat de communistisch partij in vieren uiteen gevallen is dat niemand het met elkaar eens is.
Verder is de vaart er vandaag uit en gebeurt er heel veel we waar last van hebben en niks mee te maken willen hebben .Tijdens de vergadering laten we Anou en Paul aanrukken om ze een present te geven.
We geven meer dan genoeg en delen het in tweeën ,voor ons normaal maar in india niet.
In het belachelijke rangen en standen land india staat de monteur hoger in de hiearchie en moet de driver het onderspit delven.
De verhouding volgens onze india expert Alex is 1-5 en daar doen we niet aan mee.
Voorons is iedereen het zelfde en dat weten ze nu,paul de mecanic pist naast de boot en kijkt als of hij vreselijke pijnen lijd.
Jammer voor hem dus
Morgen verder
case

dinsdag 12 november

12 november dinsdag 6 uur
Vandaag het laatste rijtje op de enfield en afscheid nemen van dat engelse brok thechnies vernuft.
we rijden naar de grens en hopen de banda ons niet in de leuren legt.
Wat of wie je ook vraagt over de stand van zaken niemand weet het precies ,iedereen zegt wat anders.Dit zal ik echt niet missen.
Gisteravond bij de chinees gegeten en dat was prima ,zoals eigenlijk de hele trip.
Kijk niet in de keuken of in de toiletten eerst want dan vergaat je eetlust.
De ambiance is ook bedenkelijk ieder keer,als je naar de afwerking kijkt van wanden of plafonds lijkt het erop of Quasimodo zonder bril aan het spijkeren geweest is.
Ze hebben geen meetlat nodig hier,als het maar past,van een waterpas weten ze ook het bestaan niet want alles is scheef enz het houd niet op,maar toch heeft het wat.Deze gezellige chaos met zijn goedlachse volk maalt er niet om.
Maar ja alles heeft een keerzijde,want gisteravond lopen we naar huis en zitten jochies op een stoep lijm te snuiven ,
bereiden de daklozen zich op de nacht voor in een portiek en komen de meisjes met 1 gat te voorschijn.
Het blijft een derdewereld metropool met al zijn giga grote problemen …
Het ontbijt is uiteraard weer het zelfde,een geen wonder dat er zoveel gekakeld word,de vlieger van Hazes word weer opgezocht en we zingen on 6.30 uit volle bord mee.De Nepali verbaasd ,grijnzend zich verstoppend achter een pilaar weet niet wat hij er van denken moet,maar de moed zit er weer in,
behalve dan bij de hamburger want die wiskey van gister en vroeg op zijn niet aan hem besteed.
Paul de mekaniek lacht ook weer en zal anou wel zijn deel geconfiskeerd hebben,
maar Anou mijn gabber die de hele trip er voor zorgt dat mijn foto spul heel blijft en niet gejat is grijnst ook zoals altijd.
Nu 7 uur jassen aan en op naar de grens .20.00 en terug uit India.
Ik voel we verrot na 7 uur door elkaar geschud in een busje. Werkelijk geen vlak stuk asfalt gehad.
Een paar dagen terug kwamen we in donker aan met alleen een truitje en een cutoff aan en was blauw van de koud.
Er branden een haard vuur en daar ben ik toen in gaan zitten zo lekker als dat was en nu ben ik verkouden dus.
Enfin de motoren moesten terug naar India,de chauffeur en de monteur moesten heelhuids over de grens gekieperd worden,
wie wilden dat doen terwijl de bussen uitbranden in de straten van Kathmandu;wij.
Wat moesten we anders door de steden onder politie begeleiding die iedereen van de weg af joegen en begrepen dat wij niet te stoppen waren,
We haalden de grens uiteraard onder luid applaus en gejoel ,namen afscheid van onze indiaanse harleys en van onze vrienden voor het leven Anou en Paul.

Het afscheid was hartverwarmend en de boys hadden tranen in hun ogen ,maar dat is het leven.
Ze stonden gelukkig weer op hun eigen grondgebied en konden terug naar hun familie in new belui.
Ik vraag nog om hun mailadres maar Anou zegt zo bescheiden als hij is ,
beschaamd dat hij dat niet heeft,we sturen de foto naar zij baas toe,hoop dat het aan komt.
Schrik niet ze moeten nog 1800km rijden door 3 deelstaten hun met al hun papieren rompslomp en truck regelen en laden en doen daar met wat geluk 3 dgn over.Bloed zweet en tranen.
Ondanks alle hindernissen was het een allemachtig prachtige rit met honderden hairpins,
afgrijselijke afgronden en onmogelijke stijlen graniet wanden.
Het was weer helder vanmorgen toen we op de top van de bergrug waren hadden we weer een super panorama over de hymelaya.
Ditmaal van Tibet naar Bhutan,topper weer.
De weg was bij vlagen weer een drama met rivierbedingen en wegen die verdwenen waren onder de moesson regens, maar de uitzichten waren er niet minder om.
Langzaam zakken we af naar india en het word vlakker,heter en vooral druk met mensen.
We zijn dan wel nog in Nepal maar 100km voor de grens word het al meer India.
Dus het stinkt,het word droger en stofferiger,het is vervuilt met alles wat een mens laat slingeren,
alles wat vierbenen heeft loopt weer los op straat,het relaxte Nepal maakt plaats voor de vuilnisbelt India.
Wat een bende en wat een drukte en wat vooral weg is het groen van de natuur,en niet te vergeten het word intensers arm en de mensen kijken ook niet meer gelukkig.
Het contrast is schrijnend.
maar we moeten nog een uurtje,onze volgauto en het busje wat ons terug brengt wijkt niet van onze zijde want wij komen er wel door maar deze jongens niet ,
dus door die roadblocks gaan we samen.
Onderweg scheurt er nog een benzine tank,maar onze mc givers plakken hem met een goedje wat nog houd ook,ik rijd lek en Frits remt achter ijzer op ijzer.
Dus het zal mij benieuwen hou die eigenaar van de Enfields de staat van conditie vind van zijn motors,zal wel weer een zware discussie worden voor Alex.

Eindelijk komen we in pikdonker Kathmandu binnen en ben ik geradbraakt tot het bot.
Mijn mede companen hadden daar weinig mee op want hebben de hele rit het stof uit hun kelen proberen te krijgen met bier drinken en Hazes zingen.
Bij dat we er zijn rol ik uit die bus om een hete douche te nemen die uiteraard koud is ,was ik effe vergeten.
Morgen naar rene toe die niks begrijpt hoe we door de stakingen heen zijn gekomen
case

woensdag 13 november

wo 13 November 2013 6 uur de laatste dag ,morgen weer terug ,het word langzaam licht en ik verdom het om te douchen
De plicht roept weer en iedereen weer terug naar hun families,ole.
Het griepvirus probeert me er onder te krijgen maar ik weiger toe te geven, morgen zal het overzijn.
Alhoewel moest effe toiletteren en vergat uiteraard voor de zoveelste keer dat het kozijn 150 hoog is.
Kop de stijl er bijna uit en mijn hooft begint een aardig buien festijn te worden.
Onze kamer grens aan de binnen plaats van het hotel en ik irriteert me aan het gerochel en keel geschraap van de nepali. word het zat hier.
Friso heeft kleine brommertjes gehuurd en zo kunnen we naar Rene toe,lekker nog even het platte land op de stink stad uit want er gaat niets boven schone lucht en natuurschoon volgens Frits
De stakingen zijn nog in volle gang en het hele land ligt vlak voor 10dgn
Gister dus ook en daar hadden we ongelofelijke mazzel mee want de 200km heen en 200km terug reden we zonder verkeer,
nou ja zonder verkeer als je brommers en mensen niet als verkeer ziet dan,en die zijn er vooral veel .
De weg van de grens naar Kathmandu is de belangrijkste levensader van de stad hier,bijv alle brandstof komt uit India via de rokende tata’s.
Gister stonden er honderden stil achterelkaar op verschillende plekken in het land en ik moet er niet aan denken om daar tussen te laveren op onze enfields op deze wegen met al zijn verassingen..
Want een diesel kan roken dat weet ik, maar hoe ik dit moet omschrijven tart alle logica
We reden bij de grens zomaar India binnen en paul en anou waren daar heel blij mee omdat ze een voor een er over gezet moesten worden met de hele papieren santenkraam .
De foto waar we bij de poort staan is op indiaans grond gebied,dat was gister.
Nu vandaag weer,eerst ontbijten ik hoor Hazes al weer schallen dus de plicht roept.Barath zou er om 9 uur zijn en kwam om 10 uur,nu is wachten niet mijn sterkste punt n begon me samen met mike te vervelen.
Maar net op tijd was de goedlachse ,uiterst vriendelijk en bescheiden steun en toeverlaat van veldwerk er,en kan je daar onmogelijk boos op worden.
Hij gidste ons heel makkelijk door Kathmandu heen en zonder hem hadden we er nooit gekomen.
Op weg naar rene gaan we langs bottnath en kijken onze ogen uit naar de grootste stoepa van Tibet met zijn doosje heenkijkende alziende ogen.
Deze omgeving is doordrenkt met Tibet,maar helaas ook heel commercieel geworden.
Tussen de prularia winkels zijn de fraaiste tempels van de Tibetaan te vinden,helaas hadden we weinig tijd en hadden mijn strijders weinig ook voor dit stukje huisvlijt.Op naar Rene op een bonte mix van gehuurde 2-wielers,koste 12euro per dag
De stad begint ondanks de banda weer te leven en je zit steeds meer stakingen brekers in de vorm van taxi’s en kleine suv .
Ben blij dat we de stad uit raken en zijn stof en vervuiling achter ons laten.
Na 40km komen we sankhu…. aan waar rene met zijn kinderhuis vertoeft.
We krijgen een ontvangst van de kindjes die ontroerend is,we krijgen een stip en een krans van afrikaantjes en zijn welkom.Ik kijk eigenlijk mijn ogen uit en ben onder de indruk van wat al zijn inspanningen opgeleverd hebben.
Het is een complex van 7000m waar plaats is voor 50 wezen of gehandicapten.
Op het terrein is ook een schooltje voor de aller armste daliads uit de buurt ,als zijn eigen kids in een lange siert naar de school in het dorp gaan.
Dit is een privé school want de overheids school heeft leraren die zelf nog naar school moeten .
Als wij er zijn krijgen er ongeveer 40 kindjes van tussen de 2jr en 10jr les in eigen gebouwtjes.
Ze kijken blij allemaal,hebben plezier en zijn schoon.
Rene verteld met een gedrevenheid over zijn schooltje en stopt niet meer.
Het complex met al zijn gebouwen en slaapplaatsen,werkplaatsen en klaslokalen wil rene zoveel mogelijk selfsupporting krijgen.
Dit dmv een wind molen,een boer en een tuinder,een biogas installatie en water opvang.
Zijn grote angst is altijd om de boel betaald te houden, het dorp kost iederjaar 60.000euro.
Dit moet in zijn geheel van sponsoren komen en dat is in deze rare tijd niet eenvoudig,geld is niet meer zo veel en de mensen zijn zuinig tegen woordig en begrijpelijk.
We hebben uiteindelijk tot op dit moment 6500 opgehaald en we hebben besloten om dat bedrag in tweeën te delen.
De helft naar veldwerk en helft naar de school van bharat.
We willen weten waar we het aan schenken zodat we kunnen laten weten aan alle sponsoren waar hun geld echt heen gaat.
Voor alle duidelijkheid,het volle bedrag gaat naar deze twee edelmoedige heren en er blijkt niets aan de strijkstok hangen.
Onze trip betalen we voor 100% zelf en niet met het geld van onze sponsoren ,er is niemand armlastig van ons en halen dat niet eens in ons hooft.Ondertussen krijgen we te dal te eten en eten gezamenlijk onder een onafzienbare stoom van informatie van rene,maar we moeten verder want ons schema is strak.
Net als zijn kids te eten krijgen moeten we ze onderbreken voor de foto en met zijn alle naar buiten.
Foto klaar en de kids naar binnen om hun honger te lessen, ze de eetzaal in en smikkelen tevreden hun eten op.
Kees de hamburger had en zak met t-shirts mee van een vorig voetbal team van hem en daar liepen de jochies in nu.
Hij liep glunderend rond hoe al die guppy’s rond liepen met zijn naam op hun shirts en moest op de foto met zijn nieuwe elftal.
Er kregen natuurlijk lang niet allemaal en shirt maar dat was geen probleem .
Er is onder die kids die gewend zijn niks te hebben geen afgunst en de meisjes die niks kregen trokken de shirts van de jochies netjes recht voor de foto.
De hamburger had zijn helm weer terug uit de bergen en was blij zijn dag kan niet meer stuk.
Toen terug,Godzijgenadig loodsden bharat ons door de stad ,volgens ruud hoefde dat niet maar is was er blij me.
Ik had bedacht dat we bij durban street afgezet werden maar daar was het zo bizar druk dat we besloten om terug te gaan naar het hotel.
Bharat loodste ons door een eindeloze kalverstraat toen het nog druk was en na deze bizarre rit zijn we nog vol van.
De 2-wielers gestald en niet meer aan raken was het motto,leuk gewest alles is nog heel en dat moet zo blijven.
Nu de thamel in eten en het enige gevaar wat er ons nog kan overkomen is een riksja ,nou dat moet kunnen
case

donderdag 14 november

dond 14 nov 2013 4.uur.Het is heel vroeg ik weet het,maar ik wil nog een keertje naar het nagi gamba klooster ,het vroege mediteren mee maken.
Ben er al eens eerder geweest met Rene Veldt samen.Als de monniken op een rij hun mantra’s opdraven heeft dat iets mystieks en wil ik nog een keer meemaken.
Het klooster ligt boven op een berg en we moeten er in het pikdonker heen,met rene ging ik toen op een brommertje en nu met een taxi samen met mike.
Hopelijk komen we door de roadblocks anders zijn er voor niks heen.
Gisteravond nog naar Durban Square geweest en dat was ook bijzonder,de boys hadden geen zin en ik ging alleen,later gingen ze wel maar toen was ik al weg.
Je moet weer door de kalverstraat om er te komen alleen dit maal lopend,wel zo rustig.
Na een wandeltje van een half uur kom ik bij de verzameling paleizen aan die zijn weerga niet kent,het lijkt wel een James bond film volgens alex.De Kumari Bahal was niet thuis of liet zich niet zien,voor alle duidelijkheid de enige levende godin op de wereld.
Het plein was volgepakt met handelaren ,voorbijgangers en vooral een overmacht aan militairen,ze verwachten zeker iets….
Ik slenter wat rond,en loop weer terug daar de duisternis invalt,wonderlijk genoeg vind ik de weg terug en loop een centimeter van mijn schoenen af.
De douche was warm en dat was welkom en meer dan heerlijk als je allen koud gehad heb de laatste week.
We eten bij de chinees,mike en friso gaven het eerder op gaan niet mee,en ik keer tevreden naar mijn weelderig onderkomen,weer een bijzondere dag om.
Maar nu naar het klooster,duimen maar…12 uur
Detaxidriver had bedacht dat hij wild uitslapen en kwam na veel gebel een uur telaat,lang leve de oprijd kom mentalietijd hier.
We stappen in een riante susiki alto en we karren de stad uit de berg op.WE passeren 3 strenge roadblocks en stellen ons moeiteloos onderdanig op,we mogen langs.
De berg is meer dan steil en zonder plaveisel,en we komen met rokende koppelingsplaten net aan .
Het klooster is boeddhistisch en is voorzien van een enorme tent van de groot feest de dagen ervoor.
Waarschijnlijk van de lama’s die we zagen bij aankomst in kastrand.
Alleen door het te laat arriveren van de taxi liepen wij binnen en de monniken stopten met hun gebeden en liep de tempel leeg.
Het bidden is van 3.30 tot 6 uur,,,
Erg jammer,maar er bleven speciaal voorons 3 monniken over om zoveel uitleg te geven wat we wilden,daarna gingen we terug.
We zaten opgevouwen en weglegt op een kant van de alto en die was daar niet op berekent.WE reden lek en wisselden de band.
WE wilden nog een keer naar bottah maar de driver bracht ons naar het hotel en gingen maar ontbijtendeIk moet mijn kamer uit
omdat we uit moeten uit checken,jammer want dat word rondhangen tot 17 uur. Het is niet anders.
Na het ontbijt kwam Rene nog even langs om voor niet te vergeten iedereen de groeten te doen,en dat beloven we.
Het afscheid was hartelijk en met weemoed zien we hem vertrekken de chaos van de stad in.
Wij zijn met zijn alle blij dat we hem achterlaten,die stad dan en moeten er niet aan denken om hier te moeten leven,mijn hang naar een schone omgeving is veels te sterk.
Met Mike gaan we naar de monkey tempel, een wat degenereerde naam voor een geweldig boeddhistische/hindoeïstisch heiligdom.
De echte naam ervan is Svayambhunath heiligdom en is meer dan 2500jr oud
Het ligt op het puntje van een berg en er aangekomen stuiten we op een trap van 365 stappen.
Op de trap zijn diverse grote kleurrijke beelden ,verkopers met prularia en vooral veel apen.
Boven gekomen stuiten we op een grote witte stoepa met er bovenop de alziende ogen die op alle vier zijden hun wijze blik de wereld in strooien.
Erom heen is druk,maar er heerst een sirene sfeer en we worden helemaal zen.Verder struikel je over de biddende en hun geloof belijdende mediterende boeddhisten.Na een uurtje zij we het zen zijn zat en dalen weer die eindeloze trap af en schaffen prullaria aan.
Terug naar het hotel waar we voor de laatste keer douchen en de kamer verlaten ,nog 5 uur wachten ben het nu al zat.
Langzaam komen de boys terug van hun favoriete hobby winkelen,alleen kochten ze de kalverstraat niet leeg.
Je weet niet wat je kopen moet zoveel zooi er ligt en allemaal het zelfde.
Als je niet over de bergen gaan rennen heb je er niks aan,allemaal klimbende en klimkleding in fluoriderende kleuren.
Morgen zijn we weer thuis en zal ik de besneeuwde toppen missen,de goedlachse Nepalees,het lekkere eten en het fantastische landschap,
de gierende arenden boven onze hoofden ,het gezever over iets met de mannen,en de samenhorigheid met elkaar met maar 1 doel ,heel aankomen iedere dag
en iedere nieuwe dag die een verrassing in petto had en het monotone hypnotiserende gestamp van de Royal Enfiled uiteraard
wat ik niet zal missen zijn de enorme slechte wegen, de roadblocks met zijn gewapende politie,het rangen en standen stelsel van wie er wat doet en niet doet,
de smok in de stad, met 4 man in een bejaarde suziki alto taxi zonder vering,tegen een man aankijken als je wakker word,hoe lief Frits ook is,
de koude douche,24 uur over de terug tocht doen ,de roetdampen van de tata’s,en en het stof niet te vergeten waar nu iedereen van loopt te hoesten als een versleten trekpaard.
Maar eigenlijk hoort het bij elkaar en kan het ene niet zonder het andere,het zou Nepal niet zijn simpel as that
Dus geen brullende mecanic meer,geen genietende Crocidil Dundee meer meer,geen humor van de timmerman meer,
geen scherp commentaar van de professor ,geen geracet van roadcaptain meer ,
geen oplettendheid van de India ganger meer en geen sterke verhalen van de storyteller meer en geen medeleven van de Boucher meer.
Na morgen word het leven saai en weer een sleur, het word nooit meer het zelfde
case
Had niks toedoen inde plain vandaar,
Enige uitleg over het kastensysteem voor diegenen die het lezen wil,wie niet het maar,,,
Dit systeem is bijzonder ingewikkeld en absurd en zal beknopt proberen te vertellen wat het is;De eerste kaste;De brahmanen zijn de hoogste en de reinste klasse,die mogen ook niet ploegen en ze eten alleen van brahmaanse koks,
Als ze roken geven ze de sigaret door en krijgen hem niet terug omdat ze geen spuug van de lagere willen aanraken.
Men buigt altijd voor een hogere kast,soms tot de voeten.
Als er een feest is eten de brahmanen eerst en mocht je eerder eten kun je het buiten afmaken.
Kinderen zijn nog niet volwaardig en worden dat pas bij hun tweede geboorte (een ritueel) en mogen dan pas trouwen met iemand van de zelfde kast, welke de ouders uitzoeken
de bruid verlaat het ouderlijk huis en trekt in bij de bruidegom, waar ze niks te vetrellen heeft.. ze dragen een ketting en een tika als zodanig herkenbaar.
Weduwen mogen geen rode kleding meer dragen en dragen een jaar jaar witte kleding
Brahmanen zijn ook de leraren die het in het Sanskriet geven,of gaan de politiek in.De tweede kast zijn de strijders/soldaten;de chetri die ook een hoge status genieten.De legertop zit er bij onder andere

de derde kaste de thakur ;dit zijn de ambachtslieden ,bewerken het land ,hout en handelaren en de grootgrond bezitters .

de vierde kaste zijn de soera; de kaste van de dienaren en land bewerkers en heel veel andere ambachtslieden

de onderste sport zin de Dalits of de ongenaakbaren, ook wel de paria genoemd is ongeveer 20% van de bevolking en zijn bijv. de smid,schoenmaker,kleermaker en muzikant.
Ze hebben ander bestek,hebben schulden zitten in de prostitutie en zijn ongeschoold.ze zijn herkenbaar aan hun huizen,
de deur is aan de wegkant bijv en ze hebben geen vee.soms kippen maar wie wil dat eten.
Ze mogen geen huizen betreden van een hogere kaste. ze zijn ook kaste loos dus ook kansloos,zeer arm en krijgen geen toegang tot macht.
In sommige stukken van het heuvelland is er zelfs nog slavernij van deze arme zielen.

De hindoes geven hun economische en maatschappelijke States ook niet zomaar op.
Volgens de hindoe is het ook klaar als een klontje dat dit zo geschied door gods wil en is dat een uitgemaakte zaak,het bestaat ongeveer 300 jaar al.
Dan zijn de kasten stelsels weer anders in de stad of in de bergen of in het westen of oosten om het te vereenvoudigen.
En vervolgens delen ze de keten weer in onderkasten etc.Het vreemde als een Nepalees iets vraag weet hij alle zover zijn kast maar niets van de rest,niet belangrijk of ,geen interesse??
De chetri,brahmanen en de thakur en zij hier al voor de tweede keer en mogen de heilige schriften bestuderen.
Alles is erfelijk bepaalt en daar word niet vanaf geweken.De rol van de vrouw is onder geschild en de man bepaalt,in het huwelijk is ze kansloos.
De ouders bepalen wat er gebeurt en een heel enkele keer mag er een protest komen maar dat is eigenlijk niet aan de orde.
Ondanks dat het kastensysteeem in 1963 afgeschaft is bestaat het nog wel degelijk en gaan de zeer conservatieve Nepali niet zomaar om.
De hindoe gelooft in reïncarnatie/zielsverhuizing en kan alleen hoger opkomen als hij goed leeft dus,dus je moet je gedragen.
Niet roven ,moorden plunderen maar meditatie,offers,reinheid zo kan je hogerop komen met het uiteindelijke doel het absolute zijn of de eeuwige vrede.

Het vreemde van het hindoeïsme is dat het geen straffe gods diens is vol met dogma’s en ellende maar dat het tolerant is en iedereen kan het op zijn eigen manier belijden .
Bijv de hindoe is een graseter maar ook net zo makkelijk niet.Het is meer een levens filosofiefie en dat gaat wel,als ze maar niet zo iets volslagen achterlijks verzinnen gaan als een kasten systeem en etc etc.
Wat ik wel heel mooi vind is dat een tempel vaak tweeslachtig is;zowel voor de boeddhist als de hindoe. Moet je proberen met een moskee en een kerk in een ruimte
We zullen het verhaal over de goden maar vergeten,het blijft niet bij visnou,bhrama en Chiva en de rest van vele honderden goden
Ik denk dat maar helemaal nergens in geloof…lijkt we veel eenvoudiger

We zitten nu boven Bagdad en we moeten nog 5 uur.
Net in Ahbu Dabi 9 uur op een rietje gebeten,nee eigenlijk niet we boekten een lounge room voor 4 uur en konden in tijd zoveel eten en drinken wat je wilde,denk dat wat weer ouderwets maar niets daar van …
Iedereen at, dronk een glas wijn en viel als een blok in slaap tot een Filippijn ons kwam verwittigen dat de tijd erop zat en moesten oprotten.
Verder is het een islam land dus geen herkenbare afdrukken van iets alleen maar abstract wat het geheel erg statisch en clean maakt tot je naar de toilet moet,
dan is het luxueuze vliegveld net zo een zwijnenstal als Kathmandu,maar goed…
Eigenlijk was dat wel lekker want de reisduur vandaag gaat naar de 28 uur en dan terwijl je nog wakker ben een kater krijgen wil je niet mee maken .
Kirk Douglas had nog een aanvaring met een douane beambte want hij was een bakco vergeten en die waren we kwijt,Kirk kijkt er nog onrustig van.
Verder word de sfeer gezapig en dooft het vuur langzaam uit tot we op Schiphol zijn en lekker weer op eigen grond staan, maar eerst er nog komen…
Mike voelt zich als een sardientje in een blik, kees gaat op zijn bril zitten,ruud moet naar de toilet maar het gang pad is vol, barre zijn tv doet het niet,nog het houd niet op.
Dit was nepal, case hageman tot de volgende keer

Woensdag, 30 oktober 2013

En na gedane zake is goed vertoeven op de anapurna met Tenzing Norgay, voor minder gaan we niet

Dit is mijn verwachtingspatroon zo een beetje wel; wie het laatst is ..betaald!!

Dinsdag, 29 oktober 2013

Bijna is het zover; de vertrekdag!!Donderdag om 19.00 uur worden we opgehaald in een limousine van Taxi blauw en vertekken we naar nepal.Gouwe gozer Vincent Adrichem die belangeloos ons haalt en brengt.Dus om 18.15 uur is de bar open van de loods aan de westerweg en een ieder die zich geroepen voelt om ons wat toe te zingen is welkom.Zie je donderdag, komt allen!

Donderdag 17 oktober 2013

Met de hamburger naar het ggd in Alkmaar.In onze vaccinatie rapport waren een paar voorbehoedende beschermers uitgewerkt en moesten aangevuld.De uitvoerende arts was een blonde struise dame en hield van ons, dat was te merken.Zo eentje waar je geen schipbreuk mee mee maken en op een onbewoond eiland land…dodelijkMet beurse armen lek gestoken tegen pleuris,tyfus en cholera kregen we nog een opbeurende verhaal over vreselijke zweren en helse pijnen.De vaccinatie tegen tyfus werkt maar bij 80% van de mensheid,malaria valt nauwelijks te bestrijden,zorg vooral dat er niet aan je geknaagd word door een straathond, water drinken uit de kraan is zelf moord of groente eten ….niet te vergeten de steekbeesten tijdens zonsopgang en zonsondergang , en rondje zwemmen in de Ganges valt niet aan te radenVervolgens kwam het hoogte ziekte verhaal op tafel ; hier valt helemaal niets tegen te doen,je krijgt het of niet.Conditie heeft er niets mee te maken. Het kwam er op neer dat het belangrijkste wat je doen moest was een reisverzekering afsluitendie je mocht er calamiteiten plaats vinden je naar huis kan brengen zonder stressde hamburger zakte de moed in zijn schoenen, werd bleekjes maar hield stand;we laten ons zomaar niet verjagen riep hij dapper,we gaan!Het word dus weer een vakantie leven op cola en paprika chips, leuk je moet er wat voor over hebben.Het vetpercentage zal wel prettig afnemenMet een gerust hart keerde we huis waart om de laatste 14dg in gepaste rust door te brengenDe cycloon is inmiddels gaan liggen, Kathmandu likt zijn wonden, de zon breekt weer voorzichtig door, wie maakt ons wat…op naar de bonke!!

-case-

dinsdag, 15 Oktober 2013

Mijn mede strijders hadden bedacht dat ik de visa moest halen, dus vanmorgen op naar amsterdam. Het blijft een ramp een bezoekje aan mokum; waar plaats je het blik?

Het consulaat was in de grachtengordel en van ongekende schoonheid, marmeren vloeren, gebrandschilderde deuren etc. maakt niet uit de staat der nederlanden betaald alleen staat het in schril contrast met het thuisland… De papieren winkel was al ingevuld en we waren eigenlijk zo klaar, todat de dame begreep dat we op de moter gingen. Ze vertelde over dat katmandu uit zijn voegen barste van de tweewielers, erger dan india. De nepalees gaat werken in het buitenland komt weer terug en koopt een mahindra moter. De ongelukken zijn niet bijzonder dus, eigenlijk voor ons geen nieuws; als je india overleeft heb overleef je alles. Ze prente me tot vervelens toe in mijn oren over de moderne nepalees die de nieuwe levenservaring meekrijgt, namelijk de westerling uitknijpen via fake ongevallen etc. Er zitten hollanders nu in de lik die bijv met een nepaleese gids een pils gingen drinken .Deze mensen zijn geen alcohol gewend en hij valt uit een raam en overlijd . De kastelein getuigd dat de hollander hem een duwtje gaf en daar gaan we. Nu zullen wij daar geen last van hebben want we gaan in retetre. De dame zag al die foto’s van de visa en grapte waar we vandaan kwamen; foto’s zijn als van een delinquent die zijn tijd moet geven. Ze zag ook de lengte en bedacht dat we imponerend genoeg zijn om geen last te hebben van op winst beluste boeddhisten.

Verder nog wat wetenswaardigheden over de Cyclone Phalin die half india onder water zette en tevens nepal laat onderstromen;landverschuivingen etc.aan de orde van de dag..

vraag me af wat erger is in een cyclonen rijden of je druk maken erover.

Normaliter zal het tijdelijk zijn en als wij er zijn schijnt de zon volgens d goeroe rene veldt Nog 14 dgn blaadjes harken en dan vangen we an

xx Case

28 september 2013

Alvast even een update..

Ok dan nog een maandje en dan vertrekken we.

De organisatie machine draait op volle toeren want als je iets wil in India of Nepal kun je niet vroeg genoeg beginnen met regelen.

Volgens alle indiaanse logica loopt alles vele malen in het honderd.

Onze regelneef Alex is bezig met het vierde verhuurbedrijf nadat de vorige, ondanks toezeggingen ze de afspraken moeiteloos in de Ganges kieperden.

Als hij al niet grijzend was zou dat nu zeker zijn,maar onze buisnessman laat zich niet uit het land slaan en heeft de oude contacten van de vorige trip weer aangehaald.

Dus we rijden weer op onze zelfde royal-enfields;dus de slager zijn moter heeft een nieuwe verfje , friso zijn fiets heeft nieuwe zuigers,Ruud zijn uitlaten zijn weer vastgelast en mijn stepjes zijn weer terug.De rest heeft een 560.000 km beurt gehad dus alles weer opgelost.

Dit was dus het belangrijkste nieuws eigenlijk want over de accommodaties zal ik jullie niet lastig vallen.Ik ben hier al meer geweest en ze hebben ook een sterren verhaal voor hotels hier alleen begrijp ik die niet.

We zaten hier eerder in een 5-sterren oord in Kathmandu,..alleen ze was zo triest dat er zelfs geen ongedierte te vinden was.

De flyer zijn klaar voor het goede doel en ik had iets bedacht van onverschrokken Noord-Hollanders stellen hun leven in de waagschaal voor goede doel etc..

Kijkt ik op you-tupe op most daungerous roads en staat met stip op drie de weg die we gaan rijden ,word dus toch leuk.

Nu hebben de atlas bedwongen in donker dus dit word een makkie volgens mij…

De t-shirts zijn klaar en fraai,kan niet anders want met grijze-jos kom je het land wel door!!Dus kopen dit ware collectors item en weer een kinderhand gevuld want daar gaat het echt om,dus stichting veldwerk is het streven!

Rene Veldt is nog in ollanda en morgen maken we een foto voor het media circus op een harley,beetje stijl moet kunnen

Kan nog wel een boek vol teteren maar anders worden jullie verveelt

Xx case