The BIGTRIP is de zijderoute!

29-12-2020

Eigenlijk bestaat de zijde route niet. Er zijn vele varianten, maar allemaal lopen door het gebied tussen China en Turkije, en ten noorden India en ten zuiden van Rusland. Maar dat voor de theoretici.

Het ontstaan van de Big Trip ;

Het idee speelde al in ons hooft terwijl we hobbelden over de onverharde en stoffige wegen van India en Nepal. Laten we eens een echte grote trip maken, gewoon naar huis rijden vanaf hier. Het moest een avontuur worden. Dat was 15 jaar geleden alweer. 

Tot op heden waren we letterlijk tegen de Himalaya opgereden maar nooit erover geweest. 

Als je er nooit geweest bent kun je het nauwelijks bevatten hoe imposant en angstig hoog het is. Als het helder was en je de ijzige wind een top zag geselen ergens ver weg werd je er al bang van. 

We praten er niet meer over totdat Ruud en Alex er weer over begonnen. De big trip werd geboren en hoe meer we erover nadachten hoe enthousiaster we werden. Barre, Friso, leo, Rik, Tonnie, Kep, Henk en mijzelf dachten er hetzelfde over. Dat we allemaal reizigers in hart en nieren zijn en comfort kunnen missen wisten we ook al. Dus onze smaakpapillen zullen het afweten nemen we op de koop toe. Onze levercirrose zal herstellen. Dus wie houdt ons tegen? Alleen dat rottige corona zit in de weg maar hopelijk geeft hij het op.

Iedereen is gepassioneerd en heeft zijn kwaliteiten wat de groep ten goede komt. Is het niet technisch dan wel kennis of talenknobbel etc. (helaas niemand die oeigoers spreekt…)

Eigenlijk rijden we gewoon een stukje van de zijderoutes van Venetië naar Peking. Misschien de helft wat Marco polo op een paard aflegde maar voor ons tijdbestek genoeg. Niemand heeft onbeperkte tijd.

In de tussentijd reden we nog even naar de evenaar vanaf thuis om te wennen en kijken of we nog steeds ervoor gingen. 

Natuurlijk lukte dat en we begonnen met 40 jaar oude royal Enfield aan te schaffen. We hebben Nederlandse kentekens nodig. Het is logisch om een Enfield te kopen in New Delhi maar dan heb je een indiaans kenteken. Pakistan heeft iets tegen India nog steeds. 

Over de motorfiets;

Het technische ontwerp is nooit verandert en werkt nog steeds. 

Geen luxe technologie, geen brandstofinjectie en slechts een grote cilinder omringt door gietijzer. Maar godzijdank hebben we startmotoren. De kickstarters van de Yamsuki geeft nog steeds nachtmerries..

Het gaat niet harder dan 70km per uur, kan door rivieren en woestijnen rijden. En als de lucht te ijl wordt door de hoogte kun je dat bijstellen. Mijn medestrijders begrijpen dit.

Zal ze instorten, ja. Heb ik verstand van techniek; niks,,.. Maar Ruud Ton, Friso etc. meer dan genoeg gelukkig. Komen we met minder Enfield aan? Ja want de wasborden van de steppe van Kirgizië zullen de bagagerekken sloppen, de kilometertellers zullen afbreken als speculaas. De frames zullen breken en wat al we niet meer mee zullen maken. Zolang als we zelf maar heel blijven is het ok.

Ondanks deze zekerheid houden we van deze eenvoud. En als je begint aan zo een avontuur ga je nog van hem houden ook. Ondanks zijn luidruchtigheid en bedrijfs onzekerheid.

In Azië kan eigenlijk iedereen wel lassen of bandenplakken dus de keuze is gemaakt.

Waarom niet op een moderne efficiënte motorfiets? Mijn betoog moet toch nu wel duidelijk zijn!

Wat we meenemen;

We zullen veel reserveonderdelen meenemen. Buiten India zal er geen Enfield dealer meer op de hoek van de straat te vinden zijn. Dus koppelingsplaten, kabels, pakkingen, een fietspomp en een fles whisky voor als niks ons redden kan. En eenmaal uit India zullen we veel in de wigwam slapen heb ik begrepen. Maar als het even kan niet, dat hippie gevoel hebt nooit zo in me gehad. En op een enkeling na delen we die mening.

En dikke kleding natuurlijk, de winter is maar net over. En regenkleding want de sneeuw is overgegaan in regen.

Het begin is er!

Hoelang de trip zal duren? Dat ik alleen maar raden, maanden? We moeten door 22 tot 28 landen. Dit al naar gelang de bereidwilligheid bij de grenzen en het afgeven van visums.

We zullen 17000 tot 19500 km rijden.

Onze groep is nog niet compleet, maar 10 man zeker.

Helaas moeten we het idee opgeven om de stans te bereiken via China. (De stans zijn Kazachstan, Kyrgyzstan, Tadzjikistan, Oezbekistan en Turkmenistan). Letterlijk; het land van.

China haat toeristen. Het kost minimaal 1500€ per man om erdoor te mogen rijden. Vervolgens komt er een fris reukende chinees naast je zitten die je vertelt hoe je rijden moet. ( het beperkt ons in je beweging maar hij kan wel vertalen). Je moet een chinees rijbewijs halen. Ook de theorie die in vloeiend chinees is zal zorgelijk zijn. Maar het is ook weer zomaar mogelijk dat het wel kan over een jaar?

Gelukkig kunnen we via Pakistan Kirgizstan in richting de stad Osh. Dit ligt op de grens met Oezbekistan

Dit is de Pamir Highway die langs China loopt. Dit is een snelweg zonder vangrail, straatlatraan maar met kuilen loszand en rivieren. 

We moeten wel een klein stukje van Afghanistan door… En via het Afghaanse Ishkashim komen we in het Tadzjikistan Ishkashim.  Alleen de grensovergang is weer iets onmogelijks door geweld of ziektes. Je kan er wel hulppakketten van het wereldvoedselprogramma krijgen op de markt..

Kortom deze route is misschien ook niet.

Er is nog een boel huiswerk te doen dat is duidelijk en als je alles geregeld hebt breekt de pleuris uit.

Wat wel een bijzonder verhaal is van Kirgizië; als een jongeman trouwen wil en hij ziet een meisje op straat lopen ontvoerd hij haar en doopt hij haar om tot zijn vrouw. En dit is nog wettig ook??

Zojuist werd er bekend dat er in oost Oekraïne een milieuramp voorkomen is. De nationalisten of de russen bliezen bijna een gif fabriek op en de oorlog laait weer op.

Of de etnische onrusten in Nagorno-Karabach en maar niet te spreken of Iran.. En Turkije.. 

Er zijn meerdere wegen die naar Rome lijden natuurlijk dus we gaan voor oplossingen.

En dan wat er nog kan gebeuren de komende 500dagen…

Er is ook nog een zuidelijke route via Iran. Heeft Alexander de grote al uit geprobeerd en lukte gewoon ook op een paard.

Zoals u merkt zijn we weinig methodisch gewoon omdat het niet gaat. Meestal zullen we niet eens weten waar we over drie dagen zijn..

Nu is er corona en doen we gewoon niks net als de hele wereld. 

Maar plannen maken blijft geweldig op de uitvoering natuurlijk!

Eerst een bezoek brengen aan ambassades en andere wereldreizigers. En weer vergaderen natuurlijk ….

Of we het land van de Tataren, Oezbeken, Turkmenen, Oeigoeren etc. ooit zullen beleven hangt misschien wel af van heel veel mazzel, geluk en een corona virus wat het opgeeft.

Case