Rangers Veteranen tegen HSV Gambia

z

Rustdag 2

Rangers veteranen tegen HSV- Gambia 

Rijdend materiaal verkopen gaat moeizaam hier. De auto’s zijn te goedkoop verkocht dat is duidelijk. De grijze was verkocht aan twee Gambianen. Nu had diegene die hem betaald had met het geld van een ander bedacht dat hij hem zelf wilde. Dus onrust op de werkvloer.

De blauwe was aan een Hollander verkocht en die kwam overspannen binnen over hoe bureaucratisch het ging. En hij moest meer invoertax betalen als de kostprijs van de auto. We worden ondertussen belaagt door sjacheraar kopers voor de motoren. Prijs is te hoog en Alex zakt nog niks. Als ze nu eerst eens vragen hoe hij loopt en hoe de staatprocedure werkt….

Mocht het niet lukken dan gaan ze naar Paul die hier 300m verder zit. Voor Paul hadden we zware van de weduwe mee en die was blij. Zijn meisje was politieagent en verdiende per maand 32€ dat is wel zonder vacante geld en reisgeld…maar begreep wel de weg in deze chaos.

Dat is het normale salaris hier. Nu begrijp ik ook waarom ze de prijs van de motoren te duur vinden. En dan komt de taks er nog overheen. 

Ik begrijp wel dat de invoerkosten zo hoog zijn want heel Afrika wordt een sloperij. Alle oude bende wordt hierheen verscheept en komt hier nooit meer weg. Alles hier langs de kant van de weg zijn verstoft verstofte autowrakken, het houd niet op gewoon. 

Robin zijn been is getapet en moet in Nederland verder behandeld. Hij is de hele ochtend zoet om een extra plaats voor zijn voet in het vliegtuig te krijgen. Dit i.v.m. trombose. Nog niet gelukt alleen de volgende dag was er nog plaats…

Nu 14.33 en we gaan zo voetballen tegen HSV-1 van Banjul. Het is te hopen dat ze de hardklapper mee hebben….  Ik zal de gipsvlucht alvast bestellen voor alle spierscheuringen en botbreuken.

Tonnie moet op goal. De mannen hebben bedacht dat ze hem aan tieripe ophangen aan de doelhouten. En hem als met tafelvoetbal te verschuiven, ton weigert…

Ondertussen vindt er in ons riante onderkomen met huisdieren een verbouwing plaats. Zijn ze aan het rammen met voorhamers of ze gek geworden zijn. Na wat vermanende woorden toegesproken te hebben stopte ze voor een uurtje…

18.00 uur matchwinnaar!

Het was hilarische!

Om er te komen moesten we dwarsdoor overvolle onverharde stofferige straten. Langzaam valt het kwartje, we zullen spelen in datzelfde stof. Gras bestaat niet hier. En zo was het ook. Een zandbak met doelhouten en een betonnen hok wat kleedkamer was. Er was geen koud bier dat was jammer maar drukte de pret niet.

We hadden zakken vol met ballen, shirts en schoenen.

De spelers en de trainers waren ongelofelijk blij.

Maar ze hielden de spullen bij de club anders konden ze verkocht worden zomaar. Dus de sponsoren die dit betald hebben kregen waar voor hun geld! De straatjochies kregen de shirts aan en glommen. Wat we in Heiloo gewoon weggooien omdat er een spelfout op staat is hier goud waard voor de straatkids.

Hun oude shirts uit en nieuwe aan. Ze lieten ons leven en we wonnen met 2-1. 

Wij blij natuurlijk als kleine kinderen. We hadden natuurlijk geen schijn van kans tegen de dembele, membape of et’o in opkomst.

Na afloop liepen we handenschuddend met elkaar als echte helden het veld af.

Onze 10de man Robin bleef maar thuis in zijn misere…voetballen had weinig geworden met zijn beperking.

Iedereen had het overleefd zonder botbreuken. Geen extra gipsvlucht uit Banjul!

Nu het stof verwijderen uit onze uitgedroogde kelen

case