21-2 Wakker worden in Marokko

De moskee, de douche van de buren, de plank als matras en de snelweg zijn onze wekker vandaag. Wat een land. Gister van de boot af verzeil je direct tussen de Arabieren. Het is stoffig, luidruchtig en chaotische. Regels zijn erom geschonden te worden. Het asfalt is voor de brutaalste en de sterkste. Ons hotel is om te slapen en meer niet. Onze kamer heeft warm water om te douchen. De rest komt straks bij ons omdat er geen of koud water uit hun kraan komt. Dat smaakt ook nog naar afwaswater. Drank is er niet meer en het begint al aardig op een AA-trip te lijken na een dag gedwongen drooggelegd. Daarentegen is het avondmaal uitbundig. Het lamsvlees is heerlijk en spoelen we weg met cola. Het is wennen zeker. 

Gister bij grens was Robin op zijn best. Na een uur in een rij gestaan komt er een keurig uitziend gladgeschoren naarling op ons af geflankeerd door een secondant. Hij voeg om de lijst van deelnemers van de rally. Er is geen rally en ook geen lijst. Na 8 uur daktari en opgesloten op een Ferry was iedereen al ligt over zijn theewater behalve onze dominee. Robin neemt hem mee naar de auto pakt wat A4 schermt ondertussen dat hij kolonel is bij de politie van Amsterdam en we mochten gaan?? 

Even daarvoor lieten douaniers een paar stijfvol geladen iets gedateerde busjes leeg stapelen. Onze chauffeurs die de makkelijkste job hebben zag je al kijken van oh God als ons dat maar niet overkomt. Mijn strijders zijn 14 dagen aan het stapelen geweest en dat komt er nooit meer in natuurlijk. De mazzel was aan onze kant en we mochten door!

Tonnie heeft zich een dure veiligheid broek aangeschaft tegen de koude van plastic. Gisterochtend niks aan de hand in de kou maar als het iets warm wordt stomen zijn heerlijke lichaamssappen over zijn paarden heen. Vanmiddag schijnt het +20 te worden hoeft hij weer niet te douchen. Alleen ruikt hij niet meer naar axe for men.

Straks kettingen spannen en handels vervangen.

Goed dat we niet thuis zijn want Ajax verliest en AZ speelde net aan gelijk. Waarvan mijn mede kompanen een euforie over krijgen begrijp ik niks van.

Halverwege het Rifgebergte.

De boer zaait zijn soepgroenten en hoopt op voorspoed….

Het regent licht en het voelt of we schaatsen i.p.v. motorrijden. Voorzichtig manoeuvrerend rijden we de bergen in. Het wordt kouder.

We rijden over eindeloze zeebodems. Nauwelijks vegetatie en omringd door bergen. Af en toe een gebouwtje die vel gekleurd geverfd is en enorm afsteekt tegen de omgeving. De spaarzame huisjes zijn gebouwd in de meest wonderlijke vormen en altijd voorzien van islamitisch motieven. Er is volledige vrijheid van bouwen en iets afmaken is niet noodzakelijk.

Tussen de middag tajine met cola. De toiletten zijn ook anders hier. Net als de hygiëne… page is niet meer.

18.30 ergens buiten Sefrou.

Na 2 uur zoeken vinden we een hotel, tenminste wat ervoor doorgaat. Je geduld wordt op proef gesteld op alle fronten.

We krijgen een zaal met wel 30 stapelbedden. En het mooiste de lobby is zichtbaar als een vide vanuit onze slaapkamer slaapzaal. In de douche is het licht stuk maar onze rik heeft een mijnwerkerslamp….

Dus we hebben een dagje geen privacy. We accepteren het gelaten en hopen op betere tijden. 

Case